Bon Iver - Bon Iver
Γιατί; Μου είναι ακόμα δύσκολο να δω τους Bon Iver σαν μπάντα. Είναι από τις γνωστές περιπτώσεις "frontman επισκιάζει συγκρότημα", αν και στην περίπτωσή μας, ο Justin Vernon είναι περισσότερο από ένας απλός frontman. Με τον δεύτερο δίσκο τους, ξεφεύγει από τα χιλιοπερπατημένα μονοπάτια της folk και πειραματίζεται με R'n B, country, σαξόφωνα και ηλεκτρονικούς ήχους. Το αποτέλεσμα ισορροπεί ανάμεσα στις κιθάρες του "For Emma, Forever Ago" και της avant garde, όπως θα έπρεπε να είναι, και όχι σαν τις άρρυθμες μαλακίες που κυκλοφορεί η Bjork. Ο δίσκος θα μπορούσε να είναι το soundtrack ενός ταξιδιού, καθώς τα ονόματα των κομματιών θυμίζουν περιοχές και πόλεις. Στο δίσκο δεν υπάρχουν πολλές στιγμές έξαρσης, ούτε χορευτικά κομμάτια. Θα μπορούσες να πεις ότι ο Justin Vernon κλαίει, αλλά όχι. Δεν είναι η ηρεμία του κλάματος, αλλά η γαλήνη που σε πλημμυρίζει όταν στέκεσαι στην κορυφή ενός βουνού, η ανεμελιά που νιώθεις όταν περιπλανιέσαι ή η ανατριχίλα όταν τους ακούς live. "At once I knew I was not magnificent" δηλώνει στο "Holocene" και εδώ μάλλον θα διαφωνήσω.
Highlights: Φυσικά το opener "Perth", με τις τρομπέτες και τα drums να σου προκαλούν δέος, το πιο "εύκολο" και pop "Towers", το ".Wash" και το πανέμορφο "Holocene".
#18: Cape Dory - Tennis
~Gee
House of Balloons - The Weeknd
Γιατί; Mέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο ο πρωτοεμφανιζόμενος Weeknd (κατά κόσμον Abel Tesfaye) κατάφερε να κάνει όλη την R&B κοινότητα (και την υπόλοιπη μουσική σκηνή κατ' επέκταση) να μιλάει για αυτόν. Και πως να μην το κάνει άλλωστε, το παιδί είναι ιδιοφυία. Μέσα σε μία μόλις χρονιά κυκλοφόρησε τρία mixtapes (House of Balloons, Thursday και Echoes of Silence, με το τελευταίο να κυκλοφορεί στις 21 του μήνα), μίξαρε Florence και Lady Gaga και απογείωσε όλα τα τραγούδια του δίσκου του Drake στα οποία έκανε παραγωγή. Και όλα αυτά σε ηλικία 21 ετών (έχει γεννηθεί ακριβώς μια βδομάδα πριν από εμένα). Το "House of Balloons", η πρώτη και καλύτερη από τις φετινές του δουλειές, είναι ένας απόλυτα αισθησιακός δίσκος, βουτηγμένος στην κόκα και τον ιδρώτα του ευκαιριακού σεξ. Με την ωμή σεξουαλικότητα των στίχων του, τις "βρόμικες" μελωδίες και την απόκοσμη φωνή του, βάζει τα γυαλιά σε λοιπούς R&Bάδες αποδεικνύοντας ότι έχει και το ταλέντο και τα αρχίδια για να ξεχωρίσει. Και αυτό ακριβώς κάνει.
Highlights: Προσωπική αγάπη το "House Of Ballons/Glass Table Girls", όχι ότι τα πιο διαφημισμένα "Wicked Games" και "High for this" πάνε πίσω.
The Weeknd - House Of Balloons/Glass Table Girls by ArtistiqMynd
#10: Past Life Martyred Saints - EMA
#11: Marissa Nadler - Marissa Nadler
#13: Oh Land - Oh Land
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου