Σκηνοθεσία, Σενάριο: Sean Durkin
Πρωταγωνιστούν: Elizabeth Olsen, Sarah Paulson, John Hawkes
Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσω να βλέπω ίντι πίπες μόνο και μόνο επειδή έχουν oscar buzz. Το "Martha Marcy May Marlene" λοιπόν είναι η ανεξάρτητη ταινία της χρονιάς, το φετινό "Winter's Bone". Και οι ομοιότητες αυτών των δύο πολλές! Σκηνοθέτες στα πρώτα τους βήματα με πρωτοεμφανιζόμενες πρωταγωνίστριες πάνω στις οποίες βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά η ταινία, ψαγμένα σενάρια και τον John Hawkes σε δεύτερο ρόλο. Βέβαια το πιο βασικό κοινό τους χαρακτηριστικό είναι άλλο: είναι και οι δύο βασανιστικά αργές. Και ναι, μπορεί η ερμηνεία της Elizabeth Olsen να είναι αποστομωτική, το μυστήριο να στήνεται αρχικά με επιτυχία και το έξυπνο μοντάζ να σου αποκαλύπτει το παρελθόν της πρωταγωνίστριας με τρόπο που να σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση που έχει και η ίδια στο παρόν της ("Is this from the past or is this now? I don't remember waking up this morning..") αλλά από ένα σημείο και μετά το πράγμα γίνεται λίγο αρλούμπα και πέραν του ότι δεν βγάζεις άκρη, τα βλεφαρά σου τρεμοπαίζουν επικίνδυνα. Καληνύχτα και καλή τύχη.
4/10
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Mike Mills
Πρωταγωνιστούν: Ewan McGregor, Melanie Laurent, Christopher Plummer
Αν υπάρχει μια ταινία που να με καταγοήτευσε τον τελευταίο καιρό, αυτή είναι το "Beginners". Απλή, μελαγχολική, συγκινητική, με ένα εξαιρετικό τρίδυμο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους (ο Plummer είναι απίθανος, το Όσκαρ Β' Αντρικού του αξίζει φέτος δικαιωματικά) και ένα γλυκόπικρο, βαθύ σενάριο που σε τσακίζει στα δύο, το "Beginners" κερδίζει άνετα μια θέση στις πιο όμορφες ταινίες της χρονιάς. Εφευρετική αφήγηση, με το όλο κόνσεπτ του γραφίστα πρωταγωνιστή με τα σχέδια και τα γκράφιτι του να την απογειώνουν, βάζει τα γυαλιά σε όλες τις ταινίες που ασχολούνται με τραγικά ρομάτζα και μη αναστρέψιμες ασθένειες (όπως πχ το φτηνιάρικο "One Day"), προσεγγίζοντας το θέμα με τόση ειλικρίνεια που καταντάει αβάσταχτη και δημιουργώντας τρεις μαγευτικούς χαρακτήρες που είναι αδύνατο να σε αφήσουν αδιάφορο. Εύγε και εις ανώτερα!
Σκηνοθεσία: Rupert Wyatt
Σενάριο: Rick Jaffa, Amanda Silver
Πρωταγωνιστούν: Andy Serkis, James Franco, John Lithgow
Τι; Να το κρύψω; Μου άρεσε πάρα πολύ.Και γιατί να μην μου αρέσει άλλωστε; Είναι ίσως το πιο ανθρώπινο blockbuster της φετινής χρονιάς, με τον Andy Serkis να αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι τεράστιος ηθοποιός και ας μην φαίνεται ποτέ το πρόσωπό του στις περισσότερες (και καλύτερες) του ταινίες. Το "Rise of the Planet of the Apes" σε αντίθεση με τις προσδοκίες μου, δίνει μεγαλύτερη βάση στο σενάριο παρά στη δράση (η οποία περιορίζεται στο φινάλε της ταινίας), αναπτύσσοντας εξαιρετικά τις πτυχές της "προσωπικότητας" του πρωταγωνιστή του που δεν είναι άλλος από τον πίθηκο Ceasar. Και ναι, μπορεί να έχει ορισμένα κλισέ και να είναι κάπως στερεοτυπική σε σημεία, αλλά είναι αλήθεια αξιοθαύμαστο το πόσο συγκινητική και ανατριχιαστική μπορεί να γίνει μια ταινία με πιθήκια στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
7,5/10
Σκηνοθεσία, Σενάριο: J. C. Chandor
Πρωταγωνιστούν: Kevin Spacey, Zachary Quinto, Paul Bettany, Jeremy Irons, Stanley Tucci
Άμα είσαι φαν των ταινιών με θέμα την οικονομία και τα χρηματιστήρια, το "Margin Call" είναι μια ταινία για σένα. Αν πάλι όχι, θα δυσκολευτείς να την παρακολουθήσεις αλλά δεν θα σε αφήσει αδιάφορο. Το ντεμπούτο του J. C. Chandor είναι μια ρεαλιστική και κυνική ταινία που ρίχνει τις μάσκες αποκαλύπτοντας το στυγνό πρόσωπο των επιχειρήσεων αλλά οι αργοί της ρυθμοί εξαντλούν τον θεατή από ένα σημείο και έπειτα. Ακαδημαϊκή μεν, αργόσυρτη δε η απεικόνιση της ιστορίας στο πανί, μιας ιστορίας που μοιράζεται ανάμεσα σε ένα πολυπληθές και ταλαντούχο καστ με κάθε έναν από τους πρωταγωνιστές να έχει σκόρπιες ατάκες με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζει κανένας χαρακτήρας αφού όλοι είναι κάπως επιδερμικά ανεπτυγμένοι. Δυστυχώς όμως ούτε κάποιος από το καστ ξεχωρίζει (ίσως λίγο ο Spacey, ο Tucci και ο Irons που είναι και οι πιο έμπειροι του καστ). Δεν πειράζει όμως, ο Τσάντορ τα πήγε αρκετά καλά στην πρώτη του ταινία και άμα κρίνω από την ικανότητά του να συγκεντρώσει ένα τόσο εντυπωσιακό all star cast από την παρθενική και low budget (με προϋπολογισμό μόλις 3,5 εκατομμύρια δολάρια) εμφάνισή του στο χώρο, το μέλλον του στο Χόλιγουντ αναμένεται μεγάλο.
6/10
Σκηνοθεσία: Joe Johnston
Σενάριο: Christopher Markus, Stephen McFeely
Πρωταγωνιστούν: Chris Evans, Hugo Weaving, Hayley Atwell, Tommy Lee Jones
Υπερβολικά πατριωτική και σοβαροφανής σαχλαμπούχλα, με άπειρες δόσεις υπερβολής και σουρεάλ καταστάσεων, το "Captain America: The First Avenger" είναι μια ταινία η οποία παρότι τρέχει με απίστευτη ταχύτητα καταφέρνει και πάλι να γίνεται τρομερά κουραστική. Ευτυχώς που υπάρχει και ο παλίκαρος ο Chris Evans και έχουμε κάτι να χαζεύουμε! Ή έστω το κορτσούλι η Atwell. Ελπίζω να διασωθεί η ιστορία του καπετάν αμέρικα στο "Avengers" του Whedon (όπως και αυτή του πολύ μέτριου Thor) γιατί, με το χέρι στην καρδιά, το "First Avenger" παίζει να είναι η πιο σαχλή superhero movie που έχω δει ποτέ μου. Τόσο κακογραμμένη και κακοραμμένη που δεν σώζεται ούτε από το αρκέτα καλό της καστ (πόσα λεφτά έδωσαν άραγε στον Jones και στον Tucci γι' αυτούς τους ρόλους κομπάρσου;) αλλά ούτε από την αξιοπρεπέστατη παραγωγή (comic-like action, καλά εφέ και εξαιρετικά σκηνικά).
1/10
Σκηνοθεσία: Lone Scherfig
Σενάριο: David Nicholls
Πρωταγωνιστούν: Anne Hathaway, Jim Sturgess
Απότομη η πορεία του "One Day" από το καλό στο κακό και είναι πραγματικά κρίμα. Αρχικά να πω ότι τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να συμπαθώ επικίνδυνα την Anne Hathaway και αυτό με ανησυχεί. Και δεν είναι μόνο λόγω του υπέροχου χαρακτήρα της στην ταινία αλλά και επειδή πλέον είναι όντως μια πολύ καλή ηθοποιός και το αποδεικνύει σε όποια ταινία και αν παίξει, ακόμα και αν αυτή είναι ένα χαζομελοδραματικό ρομάτζο. Και στην τελική, αν υπάρχει κάτι αυθεντικά καλό σε αυτή την ταινία είναι η μεστή και άμεση ερμηνεία της Hathaway. Γιατί κατά τ' άλλα, μπορεί μεν το στόρι στην αρχή να ξεδιπλωνόταν καταπληκτικά και η χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου να είναι ασύλληπτη, όμως πέφτει τόσο εύκολα και γρήγορα σε παγίδες φτηνού εκβιαστικού μελοδραματισμού που καταλήγει πιο σαπουνόπερα και από τη σαπουνόπερα. Και είναι μεγάλο κρίμα.
3/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου