Δεν ήξερα ΚΑΝ ότι είναι του Φοίβου. Φανταστείτε, το έμαθα κάπου 4 χρόνια πριν, γιατί μέχρι τότε ήμουν πολύ αλτέρνατιβ, ψαγμένος, μόνο ξένα, ροκ, κιθάρες, ραδιόφωνα. Ο Θάνος μας εδώ είναι για άλλη μια φορά συναισθηματικό αγόρι, όπως και σε όλα του, δεν μπορώ να φανταστώ τον Καλλίρη badass, να τα σπάει, να πίνει, να είναι κάτι άλλο εκτός από λαϊκός μας φλούφλης.
19. Έλλη Κοκκίνου - Τι Της Έχεις Βρει
Έχω πάει σε ραδιοφωνική εκπομπή φίλου και χόρευα αυτό στο studio. Για τέτοιο νταλκά μιλάμε και ακόμα απορώ τι του είχε βρει. Μην μου πείτε ότι δεν πήγατε ούτε μια φορά στον dj, με το κέρατο να χτυπάει ταβάνι, να του πείτε "το πες μας τι πίνεις ρε φίλε βάλε" και μετά να χορεύετε με το χέρι πάνω σαν λυσσασμένοι.
18. Δέσποινα Βανδή - Τι Κάνω Μόνη Μου
Ύμνος στις απανταχού σχέσεις από απόσταση, σχέσηεις που ο ένας όλο δούλευε και εμείς οι ευαίσθητοι μεν, παθιάρηδες δε, αρχίσαμε να περνάμε πολύ καλά στους καναπέδες μας. Εφάμιλλο ίσως της ερωτικής απελευθέρωσης της Madonna στο Erotica, απενεχοποιεί αυτό που κάνουν οι γυναίκες μόνες τους και αφήνει τη φαντασία να πλανάται, αφού ποτέ δεν παραδέχτηκε "ναι ρε αγόρι μου, αυτό κάνω όταν λείπεις, τι να κάνω η δόλια;"
17. Καίτη Γαρμπή - Χαμένα
Έχω χορέψει χασάπικο στα μπουζούκια και ο τραγουδιάρης στο δεύτερο πρόγραμμα είπε "συγχαρητήρια στο μπαλέτο μας", ναι ναι, σε μένα και με χειροκρότησαν και σκεφτόμουν πόσο τους τιμάω τους δράκους που έχω στο πουκάμισό μου.
Ένα από τα κομμάτια που μου τραγουδούσε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρός, διότι η γιαγιά μου είναι up to date και πάντα ήταν. Αγαπημένο της δε, το "καιρός να κάνω κάτι πια σωστό, να στείλω ένα γράμμα και σε μένα" το οποίο γράμμα μάλλον ήταν η ετήσια εκδρομή στην Τήνο με τα homegirls.
15. Σάκης Ρουβάς - Disco Girl
Δεν έχω λόγια. Εκείνη η σκηνή στο βίντεο που ο Σάκης κάνει θαλάσσιο σκι με συντρόφευε στην εφηβεία μου. Δεν είναι από τα καλύτερα του Θεού, ούτε του Φοίβου, αλλά ήταν μια δύσκολη εποχή για όλο το ντόπιο σταριλίκι τότε και ότι έπιανε ο mr. Βλεφαρόπτωση το έκανε χρυσάφι. Έχει και σελίδα στην wiki.
Παλιά το μπέρδευα με το "Αγριολούλουδο" του Στελάρα (μάλλον του Στελάρα, βαριέμαι να το γκουγκλάρω). Στη ζωή μου, στην αυλή μου νυχτολούλουδο, απορώ πώς δεν μαράθηκε από τις τσιρίδες της Δέσπως. Αν και τότε δεν τσίριζε ακόμα τόσο, ήταν και ομορφούλα, μετά έγινε σαν πάπια.
Είναι από τα χειρότερα τραγούδια του κόσμου, τόσο στιχουργικά "στην Αφρική θα πάω με τους masai" όσο και μουσικά, με το δευτερότριτο πανηγυρτζίδικο τσιφτετέλι. Αυτό το κάνει και τόσο εθιστικό . Είναι gulity pleasure, σου θυμίζει εποχές γυμνασίου που το αποθέωνες και έτρεχες σε μαύρο να πάρεις κρυφά το σιντί, μην το δει η μαμά σου που άκουγε Δεύτερο Πρόγραμμα και το κάψει παραδειγματικά στην αυλή.
Το αγαπώ. Το άκουγα σήμερα όλη μέρα, όσο έκανα τη λίστα, στη διαπασών. Αν μου πουν τίποτα, θα τα ρίξω στον διπλανό που τραγουδάει ασταμάτητα Katy Perry με ανοιχτά παράθυρα.
Άλλο ένα από το ρεπερτόριο της γιαγιάς. Μάλλον μου το αφιέρωνε όταν συμμάζευε το αχούρι το δωμάτιό μου. Από τότε μου το έχει αφιερώσει και μια σχέση μου, πράγμα που δείχνει πολλά για την κουλτούρα μερικών ανθρώπων. Έκανα ότι δεν το ήξερα.
Ελάτε να κάνουμε γκρουπάκι "Έχω κάνει κι εγώ χορευτικό στο Γιατρικό", να γίνουμε πολλοί. Σοβαρά, σε πάρτι στο δημοτικό κάναμε διαγωνισμό χορού στο "Γιατρικό", εγώ είχα χορέψει με τη Χριστίνα που είχε βυζιά από τότε και νομίζω είχαμε κερδίσει. Κριτές ήταν οι γονείς μας. Το κομμάτι 6 στις Προφητείες, το 7 αν θυμάμαι καλά ήταν το "Απαπα". Σουξεθύελλα.
Το ακούω κάθε που μαλώνω/ χωρίζω/ έχω προβλήματα και φαντάζομαι ότι είμαι αληταριό και σπάω μαγαζιά και φτύνω και δέρνω και καπνίζω. Μετά παίρνω το κινητό και στέλνω "δεν μ'αγαπάς πια; :( ". Τόσο σκληρός.
Underrated. Άλλο ένα τραγούδι χωρισμού με τη φαντασμαγορική ομοιοκαταληξία "ποτέ - κουτέ". Μόνο γι'αυτό μπαίνει στη δεκάδα. Επισκιάστηκε δυστυχώς από άλλες επιτυχίες της Άντζελας
Μεγάλη επιτυχία, η Δέσποινα είχε πάει στο εξωτερικό, promotion, international videoclip, ξένοι στίχοι, το Άντε Γεια, το βιντεοκλιπ που κλέβει (και αυτό) το Bedtime Story, ένα κι ένα σ'αυτό το τραγούδι. Bonus, δεν είχε πολλές ψηλές και γλιτώσαμε από την τσιρίδα.
Ή αλλιώς "το κομμάτι στο live της Βανδή, μετά το καμαρούλα μια σταλιά". Must στα μαθητικά τα πάρτυ αλλά έπρεπε να περάσουν χρόνια για να καταλάβω πόσο τιτανοτεράστιος είναι ο Καρράς και αυτό το τραγούδι. Από τα τραγούδια του Φοίβου που χρήζουν καθολικής αποδοχής και συνοδεύονται στη χειρότερη από ένα ξινισμένο "ε ναι, καλό είναι" αυτών που ακούνε μόνο όπερα.
Εγώ. Εκτός σχέσης, γιατί σε σχέση είμαι ταπεινό χαμομηλάκι, πολύ πιστός. Επίσης κάθε γκόμενα με μαλλί καμμένο απ'την ισιωτική, που σέβεται τον εαυτό της, το έχει ανεβάσει στο facebook με tag τη φίλη της και σχόλιο 'pame kopelara mouuuuuuu' γιατί μάλλον θα γαμήθηκε το προηγούμενο βράδυ και το γιορτάζει.
p.s. Ο Τερζής σίγουρα γεννήθηκε με φρύδια και άσπρο μαλλί.
2001, ένδοξη χρονιά. Πρώτη γυμνασίου εγώ, με είχαν πάρει οι γονείς μου και με είχαν πάει στο Fever, Βίσση Γαρμπή με αφίσα lesbian chic. Το show ξεκινούσε η Καιτούλα ως γνωστή femme fatale που κανείς δεν έχει αυτό το κάτι που θέλει. Τώρα ξέρουμε ότι αυτό το κάτι που θέλει η Καιτούλα είναι να αρχίσει να ξανακάνει επιτυχίες.
Πες Μαρίνα μου.
Πάντα όταν ακούω αυτό το τραγούδι σκέφτομαι το σκετσάκι των AMAN με τον Καλυβάτση ντυμένο Βανδή και χριστουγεννιάτικα λαμπάκια γύρω του, να παθαίνει ηλεκτροπληξία. Τραγούδι ορόσημο, ξεπατικωσιά του Insomnia, που συνοδεύτηκε από την εκτόξευση της Βανδή στο ελληνικό star system, την κόντρα της με τη Βίσση και το κόκκινο φόρεμα και τα κόκκινα εξτένσιον στα μαλλιά, που έγιναν μόδα μετά το βιντεοκλίπ.
Ποιος Burial; Ποιος Rusko; Ποιος Skrillex; Φοίβος ρε, έκανε την dubstep mainstream από τα μέσα των '90s και το "Δηλητήριο". Συνδύασε τον καημό, τις ανάσες του Καρρά, την ηλεκτρική κιθάρα με το comme il faut της θα-πάω-με-τις-φίλες-μου-στο-Κάιρο Κωνσταντίνας. Αριστούργημα. Κάποτε το είχα ξυπνητήρι.
Επίλογος
"Δηλαδή αν εσύ ήσουν Αθήνα, θα πήγαινες στο ΟΑΚΑ για τα 20 χρόνια Φοίβος;" Αυτό με ρώτησε ένας φίλος μου όταν του είπα για το #blogofoivos. Όχι, δεν ακούω πλέον αυτά τα κομμάτια εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Αλλά με αυτά μεγάλωσα και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ. Πολλά από αυτά τα έχω συνδέσει με στιγμές της ζωής μου, ανθρώπους, καταστάσεις και φυσικά, με αυτά πόνεσα, χώρισα, τα βρήκα, ερωτεύτηκα. Γιατί, μεταξύ μας, αν δεν έχεις χωρίσει με Καρρά, δεν έχεις νιώσει χωρισμό.
*Σχόλιο κονσέρβα* Δεν σχολιάζω το Νο1, να διατηρήσω μυστήριο για το δικό μου. :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα" και οι αναμνήσεις που με κατακλύζουν μετατράπηκαν ευθύς σε νευρικό γέλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήP. S. Αγνή θεϊλα το Μπλογκοφοίβος σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε.. σε έφαγαν οι νύχτες πρεμιέρας και το Δεσποινάκι θα σου κάνει παράπονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ. κομμάταρος!
ΑπάντησηΔιαγραφήκατέβαινα, δεν έβλεπα "υποφέρω" και μ'έπιασε κρύος ιδρώτας
ΑπάντησηΔιαγραφήτο είχα ψηλά, πολύ ψηλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή