One day we're gonna go to Cannes (I promise, I'm on it)

Απ' ότι πληροφορήθηκα, έπιασαν οι κατάρες και τους έριξε μια βρόχα άλλο πράγμα εκεί στις Κάννες.  Τι κρίμα. Τρέχαν λέει με τις ομπρέλες να κρυφτούν απ' τι βροχή, μη τους βραχεί το φόρεμα, μη φαν καμιά γλίστρα με το γοβάκι στη λασπουριά και "πως θα βγάλω εγώ φωτογραφία με τ' ομπρελίνο πάνω απ' το κεφάλι μου;". Του χρόνου κάποιος μεγαλοσχεδιαστής να αναλάβει τέρμα ντιζαινάτο αδιάβροχο και η πιο μάγκισσα να σκάσει μύτη με δαύτο.

Εν πάσι περιπτώσει, το Φεστιβάλ των Καννών κυρίες και κύριοι σχεδόν τελείωσε και να τι έγινε τις τελευταίες, βροχερές του μέρες!

Πρώτος μεγάλος διχασμός του Φεστιβάλ, το Lawless του John Hillcoat, που μάζεψε το ίσως πιο εντυπωσιακό καστ του φετινού Φεστιβάλ (Tom Hardy, Shia LaBeouf, Jessica Chastain, Gary Oldman, Mia Wasiskowska, Guy Pearce - αν αναρωτιέστε τι σκατά κάνει o Nick Cave στην φωτογραφία μάθετε ότι έγραψε το σενάριο!), το μετέφερε στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης, το βούτηξε στο αίμα και χώρισε το κοινό στα δύο, με τους μισούς να το βρίσκουν ιδιοφυές και ... και τους άλλους μισούς να το χαρακτηρίζουν φτηνό και αδικαιολόγητα βίαιο. Σε δύο πράγματα πάντως συμφωνούν και οι δύο μερίδες: πρώτον, το Lawless δεν θα κερδίσει κανένα βραβείο στο Φεστιβάλ και ίσως ούτε κάπου αλλού και δεύτερον, η δύναμή του κρύβεται στο καστ του, από την ολιγόλεπτη εμφάνιση της Chastain και τον πάντα brutal Tom Hardy, μέχρι τον επιτέλους ηθοποιό LaBeouf και τον ανατριχιαστικό, άφρυδο Pearce. Τρέιλερ και κλιπς εδώ.

Ασυμφωνία χαρακτήρων καθ' όλη τη διάρκεια της τέταρτης ημέρας είχαν οι κριτικοί στην Κρουαζέτ. Δεύτερη μεγάλη πρεμιέρα της ημέρας για ταινία του διαγωνιστικού τμήματος, το The Hunt του Δανού Thomas Vinterberg, που είχε πάρει το βραβείο της επιτροπής το 1998 με το Festen. Με ως επί το πλείστον θετικές κριτικές χαιρετίστηκε η καινούργια ταινία του, εκθειάστηκε ο πρωταγωνιστής της Mads Mikkelsen, αλλά δεν ήταν λίγοι αυτοί που αναφέρθηκαν στην αφέλεια με την οποία αντιμετωπίστηκε το όλο θέμα (ένα κορίτσι κατηγορεί τον δάσκαλό της για παιδεραστία και όλο το χωριό πέφτει να τον φάει). Τρέιλερ στα δανέζικα εδώ.

Πρεμιέρα και για το Dracula 3D του Dario Argento, που αποτελεί διασκευή της κλασσικής ιστορίας του Δράκουλα και παρά τις τρεις διαστάσεις συνεχίζει να έχει το κλασσικό παλιομοδίτικο στυλ των ταινιών του Argento. Αίσθηση πάντως προκάλεσε το γεγονός ότι ο Argento δεν δίστασε να σκηνοθετήσει την κόρη του Asia... γυμνή, ενώ γενικά δεν ακούστηκαν και τα καλύτερα λόγια για τούτο το υπερκίτς και φτηνιάρικο τρισδιάστατο θέαμα. Μέχρι και το τρέιλερ στο youtube έχει σαρώσει αρνητικές ψήφους, αν και εμένα μου φαίνεται αρκετά fun, είναι σα να βλέπεις πως θα ήταν το 3D στα 60s.

Χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ταινία του Φεστιβάλ, πήρε διθυραμβικές κριτικές και εξυμνήθηκε για τη ζεστασιά, την τρυφερότητα και την ειλικρίνεια με την οποία αντιμετώπισε το θέμα των γηρατειών. Όλα αυτά το "Amour" του Michael Haneke, που άμα δεν είχε κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα μόλις τρία χρόνια πριν για τη Λευκή Κορδέλα, θα είχε αυτόν εδώ στο τσεπάκι. Ούτε ένας δεν τόλμησε να κάνει κάποιο αρνητικό σχόλιο, βροχή πέσαν οι πεντάστερες κριτικές και δοκιμάστηκαν στο τέρμα οι αδιάβροχες μάσκαρες. Τρέιλερ εδώ.

Πάντως αν και ταινία εκτός Φεστιβάλ, στο κέντρο όλων των συζητήσεων βρέθηκε το Django Unchained του Quentin Tarantino, ένα εφτάλεπτο τρέιλερ του οποίου παρουσιάστηκε στις σκοτεινές αίθουσες του Φεστιβάλ, κόβοντας την ανάσα των κριτικών που τουίταραν χωρίς αύριο για το πόσο επική μοιάζει να είναι η ταινία. Εμείς ελπίζουμε να απολαύσουμε το τρέιλερ εν καιρό.

Χαρακτηρίστηκε από πολλούς το Drive της χρονιάς, κερδίζοντας ως επί το πλείστον θετικές κριτικές το Κilling Them Softly του Andrew Dominik, το σκληρό, μαφιόζικο δράμα με τον Brad Pitt στον ρόλο του hitman που θα κληθεί να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από μια ληστεία ενάντια της Μαφίας. Με αιχμηρή κριτική απέναντι στην οικονομική κρίση και την πολιτική αστάθεια της εποχής, χαρακτηρίστηκε περισσότερο κωμωδία παρά δράμα από τον ίδιο τον σκηνοθέτη της ταινίας, ο οποίος δέχτηκε τα πυρά πολλών κριτικών που σχολίασαν αρκετά καυστικά το εμφανές προμόσιον που κάνει η ταινία στον Ομπάμα. Όπως και να χει, το Killing Them Softly σίγουρα θα συζητηθεί αρκετά ακόμα μες την χρονιά για την κυνικότητα, την εύστοχη πολιτική του σάτιρα και φυσικά την ερμηνεία του Brad Pitt που φλερτάρει για ακόμα μια φορά με το Όσκαρ.

H μεγαλύτερη έκπληξη του φετινού Φεστιβάλ έχει όνομα και αυτό είναι Holy Motors. H experimental, τέρμα περίεργη και φαινομενικά θεόμουρλη ταινία του Leos Carax κέρδισε αποθεωτικές κριτικές με τον κόσμο να βγαίνει κατενθουσιασμένος από την πρεμιέρα της. Εγώ πάλι κοιτώ το τρέιλερ και απορώ. Εν τω μεταξύ, το καστ της ταινίας έχει μέσα από τον Denis Lavant (και να μην τον ξέρεις ως ηθοποιό σίγουρα τον θυμάσαι από εδώ) και τον Michel Piccoli μέχρι την Kylie Minogue και την Eva Mendes! Έλα μουνί στον τόπο σου. Η περιέργεια έχει χτυπήσει κόκκινο και ο Χρυσός Φοίνικας καραδοκεί στη γωνία.

Εδώ ο Kanye, εκεί ο Kanye, που είναι ο Kanye; Στις Κάννες φυσικά (λείπει ο Μάης από τη Σαρακοστή;) για να παρουσιάσει τη νέα του ταινία (!) εν ονόματι Cruel Summer. Το ότι ο Kanye West σκηνοθετεί ταινία μικρού μήκους δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Εξάλλου δεν ξεχνιέται εύκολα εκείνο το εξαιρετικά γουστόζικο και εντυπωσιακό μισάωρο βίντεοκλιπ που είχε γυρίσει για να προωθήσει την αλμπουμάρα "My Beautiful Dark Twisted Fantasy". Κάτι παραπλήσιο έκανε και τώρα με το Cruel Summer που επενδύεται μουσικά από το επερχόμενο G.O.O.D. Music compilation album με κομμάτια από Pusha T,  Big Sean, Mos Def, Kid Cudi, John Legend κτλ κτλ. Το πρότζεκτ λοιπόν έκανε την πρεμιέρα του σε επτά οθόνες (!) σε ένα πάρκινγκ κοντά στην παραλία των Καννών, με την ιστορία ενός κλέφτη αυτοκινήτων (τον οποίο υποδύεται ο Kid Cudi) που ερωτεύεται μια τυφλή πριγκίπισσα, να εκτυλίσσεται σε κάποια από τις 7 οθόνες ξεχωριστά ή και ταυτόχρονα ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε σκηνής. Πόσο μάγκας είσαι βρε αδερφάκι μου, θα πάθουμε τίποτα από το πολύ swag!

Μεγάλη απογοήτευση το Οn the road του Walter Sales και είναι πραγματικά κρίμα γιατί ήταν τρομερά υποσχόμενο. H γενική αίσθηση που άφησε είναι ότι πρόκειται για μια τρομερά ανεπαρκή μεταφορά του έργου του Κέρουακ στο πανί που δεν βοηθιέται ούτε από τις ερμηνείες του κατά τ' άλλα πολύ ενδιαφέροντος καστ (Kristen Stewart, Sam Riley, Garrett Hedlund, Kirsten Dunst, Steve Buscemi, Amy Adams, Viggo Mortensen) αλλά ούτε από την απόμακρη κινηματογράφηση του Sales. Η Stewart πάντως έκανε αίσθηση όχι τόσο για την ερμηνεία της (αν και ακούγεται ότι όντως ΜΠΟΡΕΙ να παίξει) αλλά για το κομψότατο vintage αμάξακι με το οποίο έσκασε μύτη στο κόκκινο χαλί. Τρέιλερ εδώ και κλιπς από την ταινία εδώ.

Έλα, ας το παραδεχτούμε. Κανείς κατά βάθος δεν πίστευε στα αλήθεια ότι το Paperboy του Lee Daniels θα ήταν πραγματικά καλό. Δηλαδή μιλάμε για μια ταινία από τον τρομερά υπερεκτιμημένο σκηνοθέτη του Precious με πρωταγωνιστές τον Zac Efron, τον Matthew McConaughey και τον John Cusack. Γελάει ο κόσμος. Που όντως γέλασε δηλαδή, γιατί οι κριτικές είναι ως επί το πλήστον κακές, με την έκφραση "άνοστη camp αρλούμπα" να επικρατεί, αν και υπήρχαν και αρκετές εξαιρέσεις που χαρακτήρισαν την ταινία αισθησιακή και σκοτεινή. Εντωμεταξύ στην ταινία η Nicole Kidman (ναι παίζει και αυτή αλλά ήθελα να την ξεχωρίσω από την πλέμπα) κατουράει τον Zac Efron. Αυτό.

Και μιας και είπα Nicole Kidman ας κλείσω το λογύδριο αυτό με μια ακόμα εικόνα της όσαχρόνιακαιανπεράσουνγιαμέναπάνταθαείσαιηαπόλυτη. Ραντεβού τη Δευτέρα με βραβεία και λοιπό update!


Νέα από τις τρεις πρώτες μέρες του Φεστιβάλ δες εδώ.