Day10
Φτάσαμε λοιπόν στα διψήφια. Οι δύο τελευταίες αναμενόμενες ταινίες του φεστιβάλ των Καννών προβλήθηκαν την Παρασκευή που μας πέρασε. Πρώτη και... χειρότερη, το "This Must Be The Place" του Paolo Sorrentino. Οι συζητήσεις για την ταινία είχαν ξεκινήσει από τότε που κυκλοφόρησε η πρώτη φωτογραφία με τον Sean Penn και την εκκεντρική περούκα του (πολύ τον παρομοίασαν με τους Cure, εμένα μου θυμίζει περισσότερο ξεμαλλιασμένη μεσήλικη πόρνη στα 80ς) και έπειτα το πρώτο κλιπ με τον Penn να παίζει λες και έχει κάποια νοητική υστέρηση.
Η ταινία δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και άφησε ανάμικτες εντυπώσεις χωρίς κάποιον ενθουσιασμός. Αφηγείται την ιστορία του Cheyenne, ενός πρώην ροκ σταρ του οποίου η καριέρα έχει τελειώσει και το μόνο του ενδιαφέρον πλέον είναι να βρει τον άνθρωπο που καταδίκασε τον πατέρα του, έναν πρώην ναζί εγκληματία που βρίσκεται κάπου στις ΗΠΑ. Ο Penn πάντως δήλωσε ενθουσιασμένος από τη συνεργασία του με τον Sorrentino, τον οποίο είχε σταμπάρει από τις Κάννες του 2008:
"We met at the Festival de Cannes in 2008, at the prize-giving. Paolo had just won the Jury Prize for Il Divo. I said something to him like "Whenever you want, wherever you want, whatever the script." I got this script a year later. I didn't hesitate."60% στο rottentomatoes με 6,3/10 μέση βαθμολογία μέχρι στιγμής.
Δεύτερη μεγάλη πρεμιέρα, αυτή του "Drive" του Δανού Nicolas Winding Refn με πρωταγωνιστή το πιο χοτ πρόσωπο των φετινών Καννών, τον Ryan Gosling. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του James Sallis και συζητήθηκε πάρα πολύ στη Κρουαζέτ. Ο Gosling υποδύεται έναν κασκαντέρ που παράλληλα συμμετέχει σε ληστείες. Μετά από μια αποτυχημένη ληστεία μαθαίνει ότι υπάρχει συμβόλαιο θανάτου εις βάρος του και όπου φύγει φύγει! Η ταινία συγκέντρωσε πλήθος καλών κριτικών όχι μόνο για την ερμηνεία του Gosling (στο όνομα και μόνο του οποίου αναστέναζε η μισή Κρουαζέτ - δεν ήμουν εκεί, έτσι μου είπαν!) αλλά και για τη σκηνοθεσία του Refn που θεωρείται πιθανός νικητής του βραβείου σκηνοθεσίας. Ένα απολαυστικό μείγμα νεο νουάρ δράματος και περιπέτειας, με δυνατές σκηνές δράσης και ένα σενάριο που ξεφεύγει από το κλασσικό στυλ γραφής του είδους. Να σημειώσω επίσης ότι ορισμένοι συγκρίνουν τον Gosling με τον Steve MacQueen. Ο ίδιος είπε για την ταινία:
"We wanted to make a film that was hard-hitting without being macho. It needed a certain tenderness and purity. That's why the dialogues are unlike those in other movies of this type. I wasn't there just to play the macho opposite a sex symbol."Στην ταινία πρωταγωνιστεί επίσης η συνεχώς (και απολύτως δίκαια) ανερχόμενη Carrey Mulligan, ως το αίσθημα του Gosling. Ανυπομονώ! 80% στο rt με 7,7 μέση βαθμολογία. Κλιπ της ταινίας μπορείτε να δείτε εδώ.
Περιττό να σας πω ότι τα γεγονότα περί των δηλώσεων του Lars Von Trier συνεχίστηκαν ακάθεκτα, με ένα εξαιρετικό ξεκατίνιασμα που ξεκίνησε στη συνέντευξη τύπου του Refn. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η εταιρία παραγωγής του Trier "Zentropa", ζήτησε και αυτή συγγνώμη για τις δηλώσεις του Trier δηλώνοντας ότι δε συμμερίζεται τις απόψεις του. Έπειτα ήρθε η ακύρωση συμβολαίου για τη διανομή της ταινίας στην Αργεντινή και μια ιταλική εταιρία διανομής αρνήθηκε να αναλάβει ξανά διανομή για ταινία του Trier. Υπερβολικές αντιδράσεις άμα με ρωτάτε, αφήστε που δε φαίνεται να του κάνει και πολύ κακό η τόση (αρνητική έστω) διαφήμιση του Trier, αφού καταφέρνει εδώ και 3 μέρες να είναι επίκεντρο των συζητήσεων στην Κρουαζέτ. O ίδιος πάντως δήλωσε σε συνέντευξη του στο BBC ότι αισθάνεται πως παρεξηγήθηκαν τα λόγια του αλλά όπως και να χει ήταν ηλίθιο αυτό που είπε:
To αποκορύφωμα πάντως ήρθε από τη συνέντευξη τύπου του Nicolas Winging Refn, που δήλωσε αηδιασμένος με το συμπατριώτη του:
"I blame myself, because you can say words in press conferences which can be taken out of context. But I was carried away. I thought I was sitting with my friends talking, and then suddenly I was talking to the world. Of course I do not sympathise with Hitler, but I can see the man within Hitler... in his bunker, and I think it's important we understand this man. But I am not trying to excuse myself, it was extremely stupid of me."
Καλά, αυτές οι δηλώσεις περί δανέζικης νοοτροπίας είναι το λιγότερο δηθενιά. Τι απαξιώνει τη χώρα σου αγαπητέ, κι εσύ μέσα στον ίδιο βούρκο βρίσκεσαι. Ή μήπως έχουν πάρει λίγο τα μυαλά σου αέρα τώρα που πήγες στο Χόλιγουντ και από χωριατάκι μου έγινες πρωτευουσιάνος; Η απάντηση του Trier πάντως ήταν λιτή, απέριττη και αποστομωτική, ρίχνοντας και άλλο λάδι στη φωτιά:"I think it just shows that in Denmark we have a very small mentality and we sometimes forget that there are other people around us. I was very repulsed by what he said, and for my family's sake as well, and how it affects them and everybody else. I don't really want to get into it. Whatever he wants to do, it's his life. The man's 60 years old."
"I've known him since he was a kid! Fuck him."
Day11
Aνακοινώθηκαν χθες τα βραβεία του παράλληλου τμήματος "Ένα Κάποιο Βλέμμα" (Un Certain Regard). Το μεγάλο βραβείο του προγράμματος το μοιράστηκαν δυο, o Kim Ki-duk με το "Arirang" και ο Andreas Dressen με το "Halt auf freier Strecke", μια ταινία για της τελευταίες μέρες ενός καρκινοπαθή συζύγου και πατέρα. Καμία από τις δύο ταινίες μπορεί να μην ενθουσίασε τους κριτικούς, αλλά κατάφερε να αγγίξει την κριτική επιτροπή, της οποίας πρόεδρος ήταν για φέτος ο Emir Kusturica. Τέλος, το βραβείο σκηνοθεσίας πήγε στον Mohammad Rasoulof για το φυγαδευμένο "Be Omid e Didar" ενώ το ειδικό βραβείο της επιτροπής κέρδισε το "Elena" του βραβευμένου με Χρυσό Λιοντάρι και υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα για το "The Return", Andrey Zvyagintsev. Το τελευταίο του πόνημα ασχολείται με τη σχέση μια νοσοκόμας με έναν πρώην ασθενή και νυν σύζυγο της και ούτε αυτή η ταινία κέρδισε του κριτικούς. Μπράβο στην επιτροπή, ωραία βραβεία έδωσε!
Τα βραβεία όμως δεν τελειώνουν εδώ. Από πέρυσι, το Φεστιβάλ των Καννών είπε να ακολουθήσει την πρωτοβουλία της Berlinale και να απονέμει κι αυτό κάθε χρόνο από ένα Queer βραβείο, για την καλύτερη ταινία με gay θεματολογία που προβλήθηκε στα πλαίσια του φεστιβάλ. Το Queer Palm λοιπόν (που πέρυσι είχε απονεμηθεί στο "Kaboom" του Gregg Araki) πήγε φέτος στην ταινία "Skoonheid" του Oliver Hermanus (από το τμήμα "Ένα Κάποιο Βλέμμα") που διηγείται την ιστορία ενός closeted μεσήλικας, παντρεμένου με παιδιά, ο οποίος συναντά στο γάμο της κόρης του τον 20χρονο γιο του καλύτερου του φίλου και αντραλιάζεται! Να σημειωθεί ότι η ταινία είναι το παρθενικό ξεκίνημα της Νοτίου Αφρικής σε επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ.
Το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ έκλεισε χθες με τις δύο τελευταίες του ταινίες, δίνοντας πάσα στην κριτική επιτροπή η οποία αυτή τη στιγμή συνεδριάζει για να αποφασίσει ποια ταινία θα είναι αυτή που θα πάρει φέτος τον Φοίνικα. Πρώτη από τις ταινίες που προβλήθηκαν την προτελευταία μέρα του φεστιβάλ ήταν το "Once Upon a Time in Anatolia" του Nuri Bilge Ceylan. O Τούρκος σκηνοθέτης επιστρέφει στο φεστιβάλ μετά το - μέτριο κατ' εμέ, εξαιρετικό κατά τους κριτικούς - "Three Monkeys", με μια ταινία μεγαθήριο (150 λεπτά είναι η διάρκειά της) η οποία θεωρείται από αρκετούς το φαβορί της τελευταίας στιγμής για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα. Το αστυνομικό δράμα του Ceylan ακολουθεί τη ζωή ενός γιατρού και ενός εισαγγελέα στις στέπες της Ανατόλιας. Χασμουριέμαι και συνεχίζω. O Ceylan, που είχε κερδίσει το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ πριν 3 χρόνια με του πιθήκους, έκανε, κατά τους κριτικούς, και πάλι το θαύμα του. Το μόνο που μένει είναι να δούμε κατά πόσο εκτίμησαν την τελευταία δουλειά του το ίδιο και τα μέλη της κριτικής επιτροπής.
Και η τελευταία ταινία του διαγωνιστικού ήταν το "La Source Des Femmes" του Radu Mihaileanu από το Μαρόκο. Οι γυναίκες ενός απομακρυσμένου χωριού του Μαρόκου, αποφασίζουν να βγουν σε ερωτική απεργία επειδή οι άντρες τους αρνούνται να φέρνουν αυτοί το νερό από το πηγάδι. Τίποτα το ιδιαίτερο, φαίνεται και από το τρέιλερ εξάλλου ότι δεν πρόκειται για καμιά ταινιάρα. Οι λίγες κριτικές που βγήκαν ήταν πολύ χλιαρές. Απλώς ένα πιο ανάλαφρο κλείσιμο για το διαγωνιστικό τμήμα, να ηρεμήσει λίγο η κριτική επιτροπή από την πολύ κουλτούρα για να αποφασίσει για τα βραβεία που θα απονεμηθούν σήμερα.
Και μερικές εικόνες από τα photo calls και τα κόκκινα χαλιά:
Φτου σου αγορίνα μου, να χαίρεσαι τα μούτρα σου, το στυλ και την κορμοστασιά σου!
Ο Louis Garrel με τον Christophe Honore, πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της ταινίας λήξης του φεστιβάλ "Les Bien-aimes". Γιατί έτσι στραβομούρης Louis καμάρι μου;
Η Catherine Deneuve με τη Ludivine Sagnie και τη Chiara Mastroianni στο photocall της ίδιας ταινίας.
Η Claudia Schiffer στο κόκκινο χαλί της πρεμιέρας του "This Must Be The Place", όπου όλοι σχολίαζαν το πόσο αδύνατη δείχνει. Πίσω πίσω φαίνεται και η Gwen Stefani, την οποία ας μου εξηγήσει κάποιος, γιατί την καλούν σε τόσες πρεμιέρες; Τουλάχιστον κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις
Τέλος και για σήμερα, τα λέμε αύριο με την τελευταία ανάρτηση για το 64ο Φεστιβάλ των Καννών, με τα τελευταία κουτσομπολιά και φυσικά τα βραβεία!
Άμα αναρωτιέστε ποια είναι τα φαβορί και τα αουτσάιντερς για τα φετινά βραβεία, ρίξτε μια ματιά εδώ.
Αν πάλι θέλετε να μάθετε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τι έγινε στην Κρουαζέτ τις υπόλοιπες 9 ημέρες, ρίξτε μια ματιά εδώ, εδώ κι εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου