The Cannes must go on!

Day7

Καθώς το φεστιβάλ περνάει στο δεύτερο μισό του, μια ακόμα αναμενόμενη ταινία προβάλλεται στις αίθουσες του φεστιβάλ, το "The Beaver". Η ταινία μπορεί να προβάλλεται στην Αμερική από τις αρχές του μήνα αλλά το φεστιβάλ επέλεξε να την φιλοξενήσει στις εκτός συναγωνισμού προβολές του. Πρωταγωνιστής της ταινίας, το "κωλοπαίδι" του Χόλιγουντ Mel Gibson μαζί με τη Jodie Foster η οποία κιόλας βρίσκεται και πίσω από την κάμερα στην πάνινη σκηνοθετική καρέκλα. 

Μέτριες κριτικές για μια ταινία που πριν ακόμα κυκλοφορήσει είχε τα σκάνδαλα της πολυτάραχης ζωής του Gibson να την βαραίνουν (διαζύγια, προβλήματα με αλκοόλ, συλλήψεις, τρεχάματα με δικαστήρια) . Εντωμεταξύ αυτή η Foster όπου σταθεί και όπου βρεθεί προσπαθεί να τον υπερασπιστεί:

"He is kind and loyal and thoughtful and I can speak hours on the phone with him talking about life. I know he is incredibly proud of the movie and of what he has shown. I think he wants people to see that side of him. He is an incredibly private man, so what he shows on screen is as deep as you could possibly go."

Στα της ταινίας τώρα, η υπόθεση έχει ως εξής: Η εταιρία ενός μεσήλικα οικογενειάρχη (Gibson) οδεύει προς πτώχευση. Η γυναίκα του (Foster) τον διώχνει από το σπίτι, αυτός το ρίχνει στο ποτό, και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να αυτοκτονήσει, μια κούκλα κάστορας που είχε βρει στα σκουπίδια αρχίζει να του μιλά. Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 21 Ιουλίου με τον τίτλο "Ο Άλλος μου Εαυτός". Οι κριτικοί και το κοινό πάντως δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι από το πόνημα αυτό του διδύμου Foster-Gibson, κυρίως λόγο της αδύναμης σκηνοθετικής ματιάς της Foster. Πάντως ορισμένοι συζητάνε το ενδεχόμενο υποψηφιότητας του Gibson στις ερχόμενες Χρυσές Σφαίρες (που είναι λίγο πιο του συρμού, γιατί στα Όσκαρ δεν έχει καμιά τύχη). 64% fresh στο rottentomatoes. Τρέιλερ εδώ.

Στο διαγωνιστικό τμήμα τώρα, επιστρέφει ο Φιλανδός Aki Kaurismaki με το "Le Havre". Η ιστορία ενός λούστρου παπουτσιών που προσπαθεί να σώσει έναν μικρό μετανάστη που βρέθηκε στο λιμάνι της γαλλικής πόλης Le Havre. Μια ταινία για τους outsiders που εκτιμήθηκε ιδιαιτέρως από την πλειοψηφία των κριτικών για την απλότητα, τη συγκίνηση και το χιούμορ της, ενώ πολλοί είναι αυτοί που την θεωρούν και φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα.



Σαν την ποντικομαμή, το δικό μας Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προσπάθησε να κερδίσει λίγο από τη λάμψη των Καννών μπας και σταθεί ξανά στα πόδια του, και οργάνωσε πάρτυ με τσίπουρα στο περίπτερο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Μόνοι τους θα τα ήπιαν βέβαια, σιγά μην παρατήσουν οι ξένοι τα κόκκινα χαλιά και τις πρεμιέρες για να πιούνε τσιπουράκι (το φτηνό, του σουπερμάρκετ, γιατί έχουμε και κρίση).


Day8



Άλλη μια μεγάλη πρεμιέρα σήμερα. "Melancholia" και Lars Von Trier λοιπόν με το λαμπερό indie καστ να δίνει το παρόν (Kirsten Dunst, Charlotte Gainsbourg, Stelan Skarsgard). Η απομάκρυνση της Justine (Dunst) από την αδερφή της (Gainsbourg), ο γάμος της πρώτης και η καταστροφή του κόσμου. Αυτοί είναι οι κεντρικοί άξονες του "Melancolia", ταινία που άλλοι την θαύμασαν και άλλοι την βρήκαν φτωχή σε περιεχόμενο (67% στο rt με βαθμολογία 6,6/10 μέχρι στιγμής). Κάπως έτσι δε γίνεται και για κάθε ταινία του Trier; H Dunst πάντως ακούγεται πως έχει δώσει την ερμηνεία της ζωής της και αν μη τι άλλο είναι ενδιαφέρον να βλέπεις τον πρωτεργάτη του Δόγματος 95  να γυρίζει ταινία με CGI. Ο ίδιος πάντως δήλωσε για την ταινία του:

 "Maybe it's crap. Of course I hope not, but there's quite a big possibility that this might be really not worth seeing."

Ολόκληρο σόου ακολούθησε τη συνέντευξη τύπου που έδωσε ο ίδιος, δηλώνοντας πως καταλαβαίνει τον Χίτλερ και θεωρεί τον εαυτό του Ναζιστή:

"For a long time I thought I was a Jew and I was happy to be a Jew, then I  met Susanne Bier and I wasn’t so happy. But then I found out I was actually a Nazi. My family were German. And that also gave me some pleasure. What can I say? I understand Hitler…I sympathize with him a bit! I don’t mean I’m in favor of World War II and I’m not against Jews. In fact I’m very much in favor of them. All Jews. Well, Israel is a pain in the ass but…”

Άλλο που δεν ήθελε ο Trier. Σου λέει, δεν προκαλεί η ταινία μου, θα προκαλέσω εγώ! Μετά τη δήλωση του αυτή, το φεστιβάλ το Καννών διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε εξηγήσεις από τον σκηνοθέτη. Αυτός απάντησε ότι αστειευόταν! Σοβαρά τώρα;

“If I have hurt someone this morning by the words I said at the press conference, I sincerely apologize. I am not antisemitic or racially prejudiced in any way, nor am I a nazi.”

Κάτι μου λέει πως δεν θα είσαι ούτε (second time) Gold Palm Winner. 

Πάμε λοιπόν στη δεύτερη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος που προβλήθηκε την όγδοη μέρα του φεστιβάλ. "Hanezu" από την Ιαπωνία σε σκηνοθεσία Naomi Kawase. H σχέση ενός ερωτευμένου ζευγαριού, η εγκυμοσύνη της κοπέλας και η ιστορία της πόλης Asuka στην Ιαπωνία, είναι η βάση της ιστορίας. Η Kawase είχε κερδίσει το 2007 το βραβείο "Grand Prix", με την τότε ταινία της "Mogari no mori". Αυτή τη φορά όμως πέρασε μάλλον απαρατήρητη.


Day9



Η πλέον αναμενόμενη ταινία του φεστιβάλ, έκανε την πρεμιέρα της χθες. Δεν είναι άλλη από το "La Piel Que Habito" του Pedro Almodovar, ο οποίος πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι έχει ένα ανεξήγητα μεγάλο φαν κλαμπ στην Ελλάδα. Είναι νομίζω η πρώτη φορά που ο Almodobar δεν γράφει πρωτότυπο σενάριο (μόνη εξαίρεση είναι ίσως το "Live Flesh" που ήταν ελαφρώς βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Ruth Rendell) αλλά διασκευάζει βιβλίο, το "Tarantula" του Thierry Jonquet. H ιστορία έχει ως εξής: Πλαστικός χειρούργος (Antonio Banderas) προσπαθεί να σώσει τη ζωή της γυναίκας του (Elena Anaya) δημιουργώντας της καινούργιο δέρμα. Το δίδυμο Banderas-Almodovar ξαναχτυπά 21 χρόνια μετά την τελευταία τους συνεργασία στο "Atame!". Το γύρισε στο θρίλερ λοιπόν ο Almodovar γιατί αντικατοπτρίζει τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του, αρνούμενος όμως τον χαρακτηρισμό "επιστημονική φαντασία" για την ταινία του:

“Τhe science that exists in my film already exists. It is not science fiction.Throughout my career as a director, I’ve worked in different genres—comedy, drama and now I’m in a thriller period. Through thrillers, you can touch on other types of genre. I don’t think it’s completely necessary to stick to the rules of a type of genre like people naively did in the ‘50s.”

Βέβαια διευκρίνισε ότι το "The Skin I Live In" πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ και ότι απέφυγε τη χρήση αίματος:

"I wanted suspense but without gore, without blood -- there are a lot of incisions in the movie but I did not want it to be a gory film"

O Banderas δηλώνει ενθουσιασμένος που συνεργάστηκε ξανά με τον σκηνοθέτη που τον έβγαλε στο κουρμπέτι.

"Working with Pedro again was like returning to my roots. He was responsible for my early artistic education. In this film, as he requested, I worked on the character’s interiority and sparingness. I want to publicly thank Pedro for bringing me to territory that was new and unknown to me."

Αγαπούλες! Η ταινία πάντως ενθουσίασε και Έλληνες και ξένους κριτικούς. Απ' ότι λένε, σε κρατάει στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος συνδυάζοντας άψογα το μελό με το θρίλερ. 100% fresh στο rt με 7,5 μέση βαθμολογία. Λογικά κάποια στιγμή το φθινόπωρο θα το δούμε και στην Ελλάδα!





Οι Κάννες ασπάζονται το 3D λοιπόν, κάνοντας την πρώτη προβολή ταινίας τριών διαστάσεων στα χρονικά του φεστιβάλ, με το ριμέικ του Harakiri, το οποίο φέρει τον τίτλο "Hara-Kiri: Death of the Samurai". Σε σκηνοθεσία Takashi Miike, το ριμέικ της κλασσικής ταινίας του 1963 είτε θα είναι μούφα, είτε θα σπέρνει! Όπως και να χει, δύσκολα περνάει απαρατήρητο. H ιστορία ίδια με το πρωτότυπο: ο σαμουράι Hanshiro (Ichikawa Ebixo XI) ζητάει να πεθάνει με τιμή κάνοντας χαρακίρι στην αυλή του φεουδάρχη Kageyo (Koji Yakusho). Αυτός για να τον αποτρέψει του διηγείται την τραγική ιστορία του δόκιμου σαμουράι Motome (Eita) αγνοώντας τη σχέση του ενός σαμουράι με τον άλλον.  Μέχρι στιγμής πάντως οι περισσότερες κριτικές είναι αρνητικές, χαρακτηρίζουν την χρήση του 3D από αφανή έως και αχρείαστη και βρίσκουν την ταινία στο σύνολο ρηχή και αδιάφορη, εξαιρώντας (και εξαίροντας) το φινάλε της. Εγώ θα βασίσω τις ελπίδες μου στην κριτική της Πόλυς Λυκούργου στο flix που την βρήκε αξιοπρεπή και πολυδιάστατη. Αμέ! Ιδού και οι δηλώσεις του Miike σχετικά με το γύρισμα σε 3D:

"The subject matter, setting and film set for Hara-Kiri were right for 3D filming. That said, filming in 3D imposes lots of limitations. The film has no battle scenes because they take so long to film in 3D. But filming in 3D opens up other exciting possibilities."

Τελείωσε χθες, με την απονομή των βραβείων της, η Εβδομάδα Κριτικής του φεστιβάλ των Καννών. Η Εβδομάδα Κριτικής είναι το παλαιότερο παράλληλο τμήμα του φεστιβάλ και φιλοξενεί κάθε χρόνο 7 ταινίες μεγάλου μήκους και 7 ταινίες μικρού μήκους, προσκαλώντας δημοσιογράφους και κριτικούς κινηματογράφου να διακρίνουν της καλύτερες από αυτές. Μεγάλος νικητής της φετινής Εβδομάδας Κριτικής ήταν το "Take Shelter" του Jeff Nichols, που κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σεναρίου. Η ταινία (στην οποία πρωταγωνιστούν ο Michael Shannon με την Jessica Chastain) διηγείται την ιστορία ενός άντρα που βλέπει αποκαλυπτικά οράματα, και είχε κερδίσει τους κριτικούς από το φεστιβάλ του Sundance όπου είχε πρωτοπροβληθεί. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε εδώ. 

Την παρθενική του εμφάνιση στο φεστιβάλ έκανε η διοργάνωση "Cinema for Peace" ένα φιλανθρωπικό δείπνο - έρανος. Επί την ευκαιρία, βραβεύτηκε και ο Sean Penn για τη φιλανθρωπική του δράση στην Αϊτή, κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις του στυλ:

"Ιt will be the first century that we're going to know in our lifetime what the outcomes of our action or inaction will be. We're either going to be proud publicly or be ashamed publicly."

Ένα δίκαιο το έχει! Το βραβείο στον Penn το παρουσίασε ο Leonardo DiCaprio, o οποίος (ακολουθεί κουτσομπολιό) εθεάθη στο προσωπικό του γιοτ με τη συντροφιά της Blake Lively (Gossip Girl). Τον καπάρωσε η λυσσάρα, ακόμα δεν πρόλαβε να χωρίσει ο άνθρωπος! Παρεμπιπτόντως άμα όντως τα 'χουνε, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν υπάρχει ίχνος χημείας ανάμεσα τους, σε φάση ούτε καν.

Το γεγονός όμως που σημάδεψε την ένατη μέρα του φεστιβάλ, αν όχι όλο το φεστιβάλ, ήταν άλλης φύσης. Το σίριαλ με τις δηλώσεις του Lars Von Trier στην προχθεσινή συνέντευξη τύπου δεν τελείωσε έτσι απλά, αφού το φεστιβάλ των Καννών αποφάσισε να κυρρήξει τον Trier ανεπιθύμητο! Δε σας θέλουμε κύριε Trier, ξουτ! Ναι, ναι, καλά ακούσατε, ένας από τους σκηνοθέτες που έχει αναδειχτεί πάμπολλες φορές μέσα από το Φεστιβάλ των Καννών το οποίο έχει φιλοξενήσει πλήθος ταινιών του στο διαγωνιστικό τμήμα, δεν έχει δικαίωμα πλέον ούτε να διαγωνιστεί ούτε να παραστεί στις επόμενες διοργανώσεις του φεστιβάλ. Η φετινή του συμμετοχή με το "Melancholia" θα διαγωνιστεί κανονικά όπως και προβλεπόταν αλλά άμα κερδίσει κάποιο βραβείο δεν θα μπορέσει να το παραλάβει ο ίδιος. Ιδού η επίσημη δήλωση του φεστιβάλ:

The Festival de Cannes provides artists from around the world with an exceptional forum to present their works and defend freedom of expression and creation. The Festival’s Board of Directors, which held an extraordinary meeting this Thursday 19 May 2011, profoundly regrets that this forum has been used by Lars Von Trier to express comments that are unacceptable, intolerable, and contrary to the ideals of humanity and generosity that preside over the very existence of the Festival.

The Board of Directors firmly condemns these comments and declares Lars Von Trier a persona non grata at the Festival de Cannes, with effect immediately.

Υπάρχει ήδη πλήθος αντιδράσεων για την αναχρονιστική αυτή απόφαση και πολύ κράζουν το φεστιβάλ για την υποκρισία που το διακρίνει, γιατί από την μία προσπαθεί να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου και από την άλλη φιμώνει έναν από τους σπουδαιότερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες. Ναι, οι δηλώσεις του ήταν υπερβολικές, ναι, μπορεί το χιούμορ του να είναι χοντροκομμένο και προκλητικό, αλλά απαγορεύσεις τέτοιου τύπου δεν τιμάνε καθόλου ένα φεστιβάλ που θεωρεί τον εαυτό του δημοκρατικό και φιλελεύθερο. O Trier πάντως φαίνεται να διασκεδάζει με την έκταση που πήρε το θέμα και απάντησε:

"I'm proud to have been declared persona non grata. This is maybe the first time in film history that has happened. I think one of the reasons is that the French themselves treated the Jews badly during the second world war. Therefore it is a touchy subject for them. I highly respect the Cannes festival, but I also understand that they are very angry with me right now. I'm no Mel Gibson, but once again I would like to say sorry everybody."

Τζέρτζελο ήθελε, τζέρτζελο έκανε! Άντε τώρα, καλή μετακόμιση στο Φεστιβάλ Βενετίας! Ή στου Βερολίνου που σου πέφτει και πιο κοντά!


Και φυσικά μια γεύση από κόκκινο χαλί:

Ο Lars Von Trier με τις πρωταγωνίστριες του (όχι δε χόντρυνε η Gainsbourg, έγκυος είναι) στην επίσημη πρεμιέρα του "Melancholia". Που να ξερε τι τον περίμενε το επόμενο πρωί..

Τα κολλητάρια Gibson και Foster φόρεσαν τα καλά τους.

Αυτή η μπομπονιέρα είναι η φρεσκοχωρισμένη Andriana Carebeu (η Sklenarikova ντε!). Μα καλά δεν ντρέπεται; Tο φόρεμα αυτό θα μπορούσε άνετα να το φοράει η Ugly Betty στο prom της!

Η αγαπημένη (και καταραμένα άσχημη) του Almodovar Rossy de Palma, δεν θα μπορούσε να λείπει από το κόκκινο χαλί της πρεμιέρας του "La Piel Que Habito". Το τσόλι από δίπλα δεν έχω ιδέα ποια είναι.


Άντε, τα λέμε τη Δευτέρα με τις εξελίξεις των τελευταίων τριών ημερών του φεστιβάλ και φυσικά με σχολιασμό για τα πολυπόθητα βραβεία!