Αγαπητό metobear,
θέλω να μοιραστώ κάτι πιο προσωπικό μαζί σας. Μου ζήτησε να μεταμφιεστούμε και να παίξουμε ρόλους και του είπα ναι. Φαντάστηκα ότι θα φορούσαμε καμιά μασκούλα, άντε καμιά περούκα, αλλά πήγε και πήρε στολή καμαριέρας. ΚΑΜΑΡΙΕΡΑΣ.
Βοήθεια,
Κ.
Φίλη Κ,
δεν είναι κακό να υπάρχει φαντασία στο κρεβάτι. Οι μάσκες έχουν μείνει στη Μαντόνα του 1992 και στο Φάντασμα της Όπερας. Ο μόνος λόγος που θα έπρεπε να πετάξεις τη στολή της καμαριέρας είναι γιατί είναι απίστευτα κλισέ. Ντυθείτε κάτι πιο χίψτερ, τύπου Blood Orange και Solange: εσύ είσαι μια βασανισμένη ψυχή με ασυμμάζευτη αφάνα και ένα incredible human being για αδερφή και αυτός ο μαύρος (εντάξει, εδώ το συζητάτε) παραγωγός που θα σου γράψει ένα "Losing You" και θα σε απογειώσει στην indie κοινότητα. Ή Lana Del Rey και Bradley Soileau, χωρίς τα φίλτρα του instagram και το slow motion. Ή Lana Del Rey και κροκόδειλος. Ή Δέσποινα και Νότης: αυτός ο χαζός χουντικός με τη φαβορίτα - δολοφόνο της καλαισθησίας και εσύ μια πασιονάρια του πενταγράμμου που ανάβει φωτιές στις πορείες και στα κρεβάτια. Την καμαριέρα πάντως πέτα την, εκτός αν είναι πλούσιος κι εσύ η Jennifer Lopez.
Φιλικά,
G.
*Για τις ημέρες της #blogovision, θα απαντάμε σε ερωτήσεις/ απορίες/ προβλήματα, υποθετικά-ταιριαστά με τα άλμπουμ, αλλά ακόμα καλύτερα, δικά σας. Στείλτε ό,τι θέλετε, το πρόβλημα θα αποκτήσει απάντηση και μουσική επένδυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου