H Lizzy Grant ήταν κάποτε ένα απλό κορίτσι. Αμερικανίδα, κοντό ξανθό μαλλάκι, το κορίτσι της διπλανής πόρτας, με όνειρο να γίνει Mariah Carey ή κάτι παρεμφερές. Ήταν κάπως έτσι:
Μετά τον πρώτο της αποτυχημένο δίσκο του 2009, τον οποίο η εταιρεία αναφέρει ότι "απέτυχε να του κάνει promotion" και τα παράτησε, η Lizzy αποφάσισε ότι κάτι έπρεπε να γίνει. Εκμεταλλεύτηκε τον πολυεκατομμυριούχο μπαμπά της και τις γνωριμίες του στη μουσική βιομηχανία, χτύπησε κάτι ενέσεις κολλαγόνου και επιστράτευσε δικηγόρους και μάνατζερ για να αποφασίσουν το νέο της όνομα. Βλέπετε, το Lizzy Grant ήταν βλάχικο και συνηθισμένο, ενώ το Lana Del Rey κλασάτο και σέξι.
Ήταν ζήτημα χρόνου πριν τα media ανακαλύψουν την κούκλα Lana. Το Pitchfork έβαλε την ταμπέλα 'best new track' στο "Video Games" τον Αύγουστο, ενώ το single της "Video Games/ Blue Jeans" μπήκε σε αρκετά top 10 της Eυρώπης, μέσα σ'αυτά και της Μεγάλης Βρετανίας. Αυτή ήταν και η αρχή της δόξας για την 24χρονη bimbo. Είναι big news ένας viral artist σαν την Lana να κάνει το μεγάλο μπαμ και, ξαφνικά, να μπαίνει στα σαλόνια της μουσικής βιομηχανίας. Κάτι τέτοιο έγινε με τη Florence πριν από δύο χρόνια, με αποτέλεσμα να κερδίσει πιο mainstream κοινό, αλλά και να αποκτήσει αρκετούς αντιπάλους. Οι πολέμιοι της τώρα, υποστηρίζουν ότι η Lana Del Rey είναι η Britney Spears της indie: ατάλαντη, άφωνη, μια κούκλα που χρησιμοποιούν οι εταιρείες και οι παραγωγοί για να προμοτάρουν τα κομμάτια τους. Η αλήθεια είναι ότι η ίδια δεν έχει δείξει δείγματα μουσικής ευφυίας, πάρτε για παράδειγμα τη λίστα με τα 11 αγαπημένα της κομμάτια που έκανε για το BEAT. Καμία συνοχή και κανένα γούστο, από Τhomas Newman σε Lil' Wayne και Nirvana.
Το μόνο αναμφισβήτητα αξιόλογο όμως, είναι τα τραγούδια. Το Video Games είναι άρτιο σε όλα του, και σίγουρα θα κοσμήσει τις πρώτες θέσεις των countdowns του 2011. Το ίδιο ισχύει και με τα videoclip της, τα οποία έχει φτιάξει μόνη της και έχουν μια retro lo-fi αισθητική, μακριά από τα πρότυπα της Gaga, της Perry ή ακόμα και της Florence. Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο, αφού στο τέλος μένουν τα τραγούδια και όχι οι ποδάρες ή το μόνιμο duck face. Το κράξιμο που τρώει από τα απανταχού χιψτέρια είναι ο ορισμός του ότι "δεν υπάρχει καλή ή κακή δημοσιότητα, αλλά μόνο δημοσιότητα" (ή κάπως έτσι)
Απόδειξη? Το νέο της single έκανε πρεμιέρα σήμερα στο Radio One του BBC, ντάλα μεσημέρι, και όλα τα blogs λύσσαξαν. Μέχρι και το στίχο άλλαξε, από "fuck you hard in the pouring rain" που τραγουδούσε στα live της, σε "kiss you hard", προφανώς στα πλαίσια της πολυπόθητης mainstream αποδοχής. Δεν ξέρω αν τελικά έχει πραγματικό ταλέντο ή αν απλά ο indie χώρος είχε έλλειψη από φουσκωμένα χείλη, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο δίσκος της θα είναι talk of the blogs τον Ιανουάριο. Και αυτό από μόνο του είναι επιτυχία για την πρώην ξανθιά βλαχάρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου