When I'm bored, I watch movies...

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Woody Allen
Πρωταγωνιστούν: Owen Wilson, Marion Cotillard, Rachel McAdams, Michael Sheen, Kathy Bates



Ο Gil (Owen Wilson) ταξιδεύει με τη μέλλουσα γυναίκα του (Rachel McAdams) στο Παρίσι για επαγγελματικούς σκοπούς. Αυτός γοητεύεται από την πόλη ενώ αυτή από έναν ψευτό-ιντελεκτουέλ εξυπνάκια (Michael Sheen) που τους γίνεται κολτσίδα. Έτσι ο Gil ένα βράδυ αποφασίζει να αφήσει την παρέα του και να περιηγηθεί μοναχός του στο νυχτερινό Παρίσι που τόσο λατρεύει. Όταν όμως η καμπάνα σημάνει μεσάνυχτα ο νυχτερινός του περίπατος αποκτά μια απρόσμενη και μαγευτική τροπή αφού μεταφέρεται χρόνια πριν, στο Παρίσι του  '20, την ιδεατή κατ' αυτόν εποχή για να ζει κανείς. 


Κάπως έτσι ξεκινάει αυτό το υπέροχο νοσταλγικό ταξίδι που ονομάζεται "Midnight in Paris". Μια ταινία γοητευτική μέσα στην απλότητά της, ρομαντική και καλογραμμένη όπως και οι περισσότερες ταινίες του Woody Allen που εδώ παραδίδει ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς του. Έχοντας ως συνταξιδιώτες πρωτοπόρους καλλιτέχνες των 20s, από τους Fitzgeralds και τον Hemingway μέχρι τον Bunuel, τον Dali και τον Toulouse-Lautrec, και ένα λαμπερό (πολύ λαμπερό) καστ με πρωτοπόρο έναν Owen Wilson ως νέο Νευρικό Εραστή, ο Allen δηλώνει απροκάλυπτα ερωτευμένος με το Παρίσι και παραδίδει μια ταινία για το παρελθόν αλλά ακόμα περισσότερο για το παρόν, μαγεύοντας σε με μια εντυπωσιακή αναπαράσταση εποχής, μια φανταστική φωτογραφία και ένα προσεγμένο σενάριο.


8/10





Σκηνοθεσία: George Clooney
Σενάριο: George Clooney, Grant Heslov, Beau Willimon
Πρωταγωνιστούν: Ryan Gosling, George Clooney, Evan Rachel Wood, Philip Seymour Hoffman, Paul Giamatti

Ο Stephen (Ryan Gosling) είναι ο νεαρός μάνατζερ της πολιτικής καμπάνιας του Mike Morris (George Clooney), δημοκρατικού υποψηφίου για το αξίωμα του προέδρου της Αμερικής, ο οποίος θα ρθει αντιμέτωπος με ένα πολιτικό σκάνδαλο του πολιτικού που εκπροσωπεί, το οποίο θα τον κάνει να αναθεωρήσει την ιδεολογία του περί πολιτικής και να γευτεί την προδοσία και τον ανταγωνισμό στο εργασιακό του περιβάλλον.


O Clooney ασχολείται για ακόμα μια φορά με το πολιτικό δράμα και σκηνοθετεί, γράφει και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στο "The Ides of March", ένα mainstream πολιτικό θρίλερ με αξιόλογες αλλά όχι αξεπέραστες ερμηνείες, μια ενδιαφέρουσα αλλά συνάμα συντηρητική δουλειά για τα βρόμικα κυκλώματα της πολιτικής, μια ταινία έξυπνη αλλά όχι καινοτόμα, με άλλα λόγια ένα φιλμ όχι όσο καλό το περιμένεις αλλά που δεν σε αφήνει και παντελώς αδιάφορο. Βασικό ατού της ταινίας και ζωτικό κομμάτι της διαφημιστικής της καμπάνιας είναι το καστ. Ένας Gosling που ερμηνεύει κυρίως με το βλέμμα, ένας στιβαρός Clooney, ένας κλασσικός Hoffman, ένας ακόμα πιο κλασσικός Giamatti, μια ανύπαρκτη Marisa Tomei και μια εντυπωσιακή Wood που όπως πολύ σωστά είπε η Γαλανού στο flix "έχει κάτι από τα νεαρά χρόνια της Φέι Ντάναγουεϊ." Δεν θα αγνοηθεί στα Όσκαρ αλλά όπως και η προηγούμενη δουλειά του Clooney, λογικά θα πάει άπατη.


6/10



Σκηνοθεσία: Troy Nixey
Σενάριο: Guillermo del Toro, Matthew Robbins
Πρωταγωνιστούν: Baille Madison, Katie Holmes, Guy Pearce

Η μητέρα της Sally (Baille Madison) αποφασίζει, για άγνωστους και αχρείαστους σεναριακά λόγους, να στείλει την κόρη της για να ζήσει με το πατέρα της (Guy Pearce) και την κοπέλα του (Katie Holmes) σε μια τεραστίων διαστάσεων έπαυλη η οποία κατοικείται από μικρά, πανάσχημα πλάσματα που τρέφονται με ανθρώπινα δόντια, κάτι σαν παραμορφωμένες νεράιδες των δοντιών.


Βλέποντας το τρέιλερ του "Don't Be Afraid of the Dark" δεν περιμένεις να δεις τίποτα το σπουδαίο παρά μια συνηθισμένη ταινία τρόμου που διαδραματίζεται σε μια στοιχειωμένη έπαυλη (τι κακό έχουν πια τα διαμερίσματα μέσα στις πόλεις και πάνε και μου νοικιάζουν όλοι βιλλάρες στου διαόλου των κώλο;) η οποία μπορεί να σου χαρίσει και καμιά δυο σκηνές αγωνίας και τρόμου για να περάσει ευχάριστα η μεταμεσονύκτια προβολή της με πίτσα και φίλους. Και αυτό ακριβώς είναι. Μια ατμοσφαιρική ταινία, στολισμένη με ένα γοτθικό σκηνικό, επιβλητική μουσική και ανατριχιαστικούς ψιθύρους που σε βάζει στο mood και σου κρατάει το ενδιαφέρον για τα 100 λεπτά που διαρκεί. Ο Del Toro μπορεί να μην βρίσκεται στην σκηνοθετική καρέκλα αλλά η παρουσία του στην ταινία είναι έντονη, με τις ομοιότητες του "Don't Be Afraid of the Dark" με τον "Λαβύρινθο του Πάνα" να είναι έκδηλες καθόλη τη διάρκεια του φιλμ, όπως είναι επίσης η έλλειψη ψυχής και σεναριακής στιβαρότητας.


4,5/10

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Richard Ayoade
Πρωταγωνιστούν: Craig Roberts, Yasmin Paige, Sally Hawkins, Noah Taylor, Paddy Considine

Ο Oliver Tate (Craig Roberts) είναι ένας ιδιόμορφος 15χρονος που προσπαθεί να βοηθήσει τον προβληματικό γάμο των γονιών του και να διατηρήσει ζωντανό το ειδύλλιο του με τη Jordana (Yasmin Paige), την κοπέλα που του έχει κλέψει την καρδιά. Στον ελεύθερο του χρόνο φαντάζεται πως θα ήταν η ζωή του άμα γυριζόταν σε ταινία, φτιάχνει λίστες και φαντασιώνεται το θάνατό του. Δεν τον έχεις αγαπήσει ήδη;


Το "Submarine" είναι ένα εξαιρετικό σκηνοθετικό ντεμπούτο από τον Richard Ayoade, με παιχνιδιάρικη κινηματογράφηση και σπιρτόζικο σενάριο. Μια διασκεδαστική και γλυκιά ταινία για την ενηλικίωση που θυμίζει πολύ τον κινηματογράφο του Wes Anderson, καλοκουρδισμένη και με λειτουργικό μοντάζ, που μπορεί να κάνει μια μικρή κοιλιά στη μέση (και η νανουριστική indie του Alex Turner - frontman των Arctic Monkeys και Last Shadow Puppets - δεν βοηθάει ιδιαίτερα την κατάσταση) αλλά σε κερδίζει με τις έξυπνες ατάκες, το χαρισματικό καστ και τους εκκεντρικούς χαρακτήρες της, με πρώτο και καλύτερο αυτόν του πρωταγωνιστή. Από τις πιο όμορφες ταινίες που έχω δει φέτος, με δύο από τα σπουδαιότερα breakthrough της χρονιάς (Ayoade, Roberts).


8/10

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Kevin Smith
Πρωταγωνιστούν: Michael Parks, Melissa Leo, Michael Angarano, John Goodman, Kyle Gallner




Τρεις έφηβοι κανονίζουν ραντεβού για σεξ με μια βυζαρού (η οποία τελικά αποδεικνύεται πως είναι η Melissa Leo) και μένουν με το πουλί στο χέρι καθώς πέφτουν θύματα μιας ακραίας θρησκευτικής οργάνωσης που απεχθάνεται και προσπαθεί να εξαλείψει ότι θεωρεί έκφυλο.


Ωραία ιδέα, όχι και τόσο ωραία εκτέλεση. O Kevin Smith (που για να βγάλει χρήμα κατέληξε μέχρι και να παίζει τον εαυτό του στο "Degrassi High") σκηνοθετεί και γράφει μια ανεξάρτητη ταινία τρόμου που συμπυκνώνει όλη της τη δύναμη στα 2,5 λεπτά του τρέιλερ της. Το "Red State" θα ήθελε πολύ να είναι ένα γερό και σοκαριστικό δράμα για την εξτρεμιστική θρησκεία και τα θύματά της αλλά αντ' αυτού είναι ένα χαοτικό φιλμ με κουραστικό preaching, κακογραμμένο και αδόμητο σενάριο και μερικές αξιόλογες ερμηνείες που όμως δεν σώζουν την κατάσταση. Καμία αίσθηση του pacing, κανένα ισχυρό σοκ, καμία καλή ατάκα, κανένας ωραίος χαρακτήρας. Αδιάφορη ταινία, πέρασε και δεν ακούμπησε.


2/10