Hola Primavera por favor!

Όχι, αυτό δεν θα είναι ένα post γκρίνιας. Θα μπορούσε, βέβαια, καθώς όλα με προκαλούν αυτές τις μέρες.  Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το major festival των ημερών, το Primavera. Παρ' όλο που είχα κατενθουσιαστεί, από το stream του Dailymotion είδα μόνο τη θεά θεάρα PJ Harvey. Animal Collective και Holy Ghost, δεν προτίμησα διότι με τους πρώτους δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις, και οι δεύτεροι ήταν αργά, έπρεπε να ξεκουράσω τα ματάκια μου

Κατ'αρχήν, φέτος το Primavera είχε προβλήματα στην οργάνωση. Οι έξυπνοι οι Ισπανοί, που λέτε, είχαν βρει ένα σύστημα να προπληρώνεις τα ποτά σου πριν πας στο φεστιβάλ, μέσω Internet, ή κάτι τέτοιο anyways. Δεν γνωρίζω με ποιο σκεπτικό έγινε αυτό, αλλά όσο όμορφα το οργάνωσαν, τόσο όμορφα κράσαρε το σύστημα από την πρώτη μέρα. Η συναυλιακή αρχή δηλαδή που θέλει το κοινό να έχει κατεβάσει κάπου στο 1 λίτρο μπύρα, καταπατήθηκε βάναυσα. Θα μου πεις, εδώ λένε την PJ Harvey "Πεχότα Χάρβεϊ" και την Colgate "Κολγκάτε", πώς να μπλέξουν με το Internet?

Επίσης, το festival πέρασε λίγο στο ντούκου, πρώτα με τις διαδηλώσεις και το ξύλο που έπεφτε στη Βαρκελώνη και, έπειτα, με τη νίκη της FC Barcelona στο Champions League (το διάβασα αυτό, μην ρωτήσετε). Φυσικά, τα επεισόδια της Παρασκευής στην Plaça de Catalunya δεν πέρασαν απαρατήρητα από τον Jarvis Cocker, o οποίος αφιέρωσε το 'Common People' στους 'indignados', τους 'αγανακτισμένους' της Ισπανίας, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί όλο το Parc del Forum. Οι Pulp τελικά το έχουν και το παραέχουν, αφού απέδειξαν ότι μπορούν, ακόμα και reunited, να είναι άξιοι headliners μιας τόσο μεγάλης διοργάνωσης και απέσπασαν διθυράμβους. To set τους έκλεισαν με το Razzmatazz (αγαπημένο μου), το οποίο αναφέρεται στην ομώνυμη clubάρα της Βαρκελώνης, στο οποίο σύχναζαν ο Jarvis και ο Steve MacKey. 

Eίναι δύσκολο να γράφεις για φεστιβάλ όπως το Primavera. Μεγάλα stages, όλα τα indie σχήματα μαζεμένα, δύσκολο να ξεχωρίσεις ποια εμφάνιση ήταν καλή και ποια όχι. Φέτος ειδικά, κατάφερνε να μαζέψει κάθε χίψτερ καρυδιάς καρύδι. 

Ήρεμες καταστάσεις την πρώτη μέρα. Η φάση σώθηκε λίγο με τον Big Boi και τους Of Montreal, οι οποίοι με το glam - rock inspired set τους ανέβασαν λίγο τα πνεύματα. Άλλωστε, πόσο κέφι να κάνεις με τους Interpol και τους Cults? Με το side project του, Grinderman, εμφανίστηκε αυτή τη φορά ο Nick Cave, που, ενθουσιασμένος για την επιστροφή των Suicide, τους ανήγγειλε κάπου 4 φορές, αγνοώντας τους Flaming Lips, που ακολουθούσαν, για ένα χαοτικό και βαρετό set, με πλαστικές φούσκες και glitter. 

H Παρασκευή ήταν όλη για τους Pulp. Έκλεψαν την παράσταση, φυσικά, και τα μουσικά sites λύσσαξαν με την επιστροφή των Βρετανών, μετά από 14 χρόνια. Σιγά το κατόρθωμα, βέβαια, όταν παίζεις με "αντιπάλους" το φλώρο James Blake και τους πίνω-μπάφους-στα-γρασίδια Belle And Sebastian. Πολλά καλά ονόματα μάζεψε όμως η δεύτερη μέρα, και το φεστιβάλ άρχισε να ξυπνάει με Battles (οι οποίοι παρουσίασαν το νέο τους δίσκο 'Gloss Drop'), Simian Mobile Disco, No Joy και Explosions In The Sky, άσχετο αν οι τελευταίοι έπαιζαν απέναντι στους Pulp (καταραμένο timetable!).

Τρίτη μέρα, τα φώτα έπεφταν στο Stage του Pitchfork με ένα all hipster lineup: Cloud Nothings, Gonjasufi, tUnE - yArDs, Gang Gang Dance, Matthew Dear και DJ set από τον James Blake. Εξαιρετικές κριτικές απέσπασαν οι Yuck, ενώ άλλοι ενθουσιάστηκαν και άλλοι ξενέρωσαν με την PJ Harvey, που ήταν η σταρ της βραδιάς. Με λευκά φτερά και πούπουλα παρουσίασε σχεδόν ολόκληρο το νέο της δίσκο και πέταξε στο set της μερικά oldies but goodies, όπως το 'Down By The Water' και το 'Meet Ze Monsta', γεγονός που πυροδότησε χείμαρρο ξινίλας για την "πρώην punk ιέρεια". Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβα τη μανία κάποιων καλλιτεχνών να αγνοούν τα παλιά τους κομμάτια στα live. Δεν θέλουμε ρε Polly να ακούσουμε για τον Πρώτο Παγκόσμιο και τις πολιτικές του προεκτάσεις. Θέλουμε να γλείψουμε τα πόδια σου, όπως πρόσταζες στα '90s!

Overall, το Primavera φέτος ήταν πιο μέτριο απ' ότι αναμενόταν. Η κακή οργάνωση (τεράστιες ουρές παντού), ο υπερβολικά πολύς κόσμος και τα πιο 'ήρεμα' ονόματα ήταν αυτά που έκαναν τη ζημιά. Βέβαια, για να πατήσω και λίγο στην πραγματικότητα, το Primavera, ακόμα και 'μέτριο' παραμένει ένα από τα καλύτερα festivals παγκοσμίως. 

Και στα δικά μας τώρα, η μόνη συναυλιακή ελπίδα που είχαμε για το φετινό καλοκαίρι, έβγαλε την εξής ανακοίνωση: 

Αγαπητοί φίλοι του Synch,

για την καθυστερημένη ανακοίνωση ζητάμε μία μεγάλη συγνώμη απ’ όλους εσάς, τους καλλιτέχνες, τους συνεργάτες και φυσικά το κοινό, που από το 2004 μας στηρίζετε και με τη βοήθεια όλων σας το Synch αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο ονομαστά και ποιοτικά φεστιβάλ της Ευρώπης.

Φέτος, το Synch είναι αφιερωμένο στην ησυχία.

Την χρειαζόμαστε τόσο πολύ για να σχεδιάσουμε τη δεύτερη φάση του φεστιβάλ, να το εξελίξουμε και παράλληλα να αξιοποιήσουμε το εν δυνάμει περιεχόμενό του όχι μόνο στα πλαίσια ενός διήμερου Φεστιβάλ στην Αθήνα, αλλά σε μέρη και χώρους εντός και εκτός Ελλάδος, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για το επόμενο βήμα του Synch.

Stay in synch


We will always have Pulp, though!


Φάτε μάτια ψάρια, λοιπόν: 

Τρομερή διασκευή του Owen Pallett στο Odessa του Caribou

Και του χρόνου live report!


(special thanx @ stevenbe for his pics)


P.S. Για τον τίτλο χρησιμοποίησα τις μόνες σχεδόν λέξεις που μου έμειναν μετά από μια επίσκεψή μου στην Βαρκελώνη. Άφησα έξω το polla, για politically correct λόγους.
P.S.2. polla = πέος, για τους μη ισπανόφωνους