Αγαπητό metobear,
με λένε Αλίκη και είμαι call girl. Τις προάλλες ο, εχμ, "εργοδότης" μου, μου έκλεισε μια δουλειά με έναν τύπο που ήθελε ένα δώρο για τα γενέθλια ενός υπαλλήλου του. Το κακό είναι ότι, ενώ τους περισσότερους πελάτες μου δεν τους βλέπω ποτέ συναισθηματικά, ο Κώστας μου άρεσε πάρα πολύ. Με πήγε για φαγητό, φλερτάραμε, καταλήξαμε στο διαμέρισμά του και από τότε είμαστε μαζί και λέμε να παντρευτούμε. Πιστεύεις ότι είναι καλή ιδέα; Τι θα κάνω με τον "εργοδότη" μου;
Ρουφηχτά φιλιά,
Αλίκη
Αγαπητή Αλίκη,
πιστεύω ότι ο έρωτας όλα τα νικάει. Βέβαια δεν γίνεται έτσι πάντα, π.χ. στην περίπτωσή σου υπάρχει πιθανότητα να έρθει ο "εργοδότης" σου με 10 μπράβους να σε κυνηγήσει εκτός αν το αγόρι σου είναι τόσο badass και καθαρίσει πρώτος. Έχω να σου πω και παραδείγματα δικά μου, αλλά αν αρχίσουμε τα φιλεναδίσματα δεν θα τελειώσουμε ούτε μέχρι το πάρτι της blogovision. Το θέμα σου είναι απλό: βγαίνει απ'τη μέση ο νταβάς σου, αρπάζετε λεφτά, ναρκωτικά και το σκάτε στην Καλιφόρνια. Τόσο ρομαντικό! Αν σας πέφτει μακριά και η πεθερά γκρινιάξει, πάτε στη Χαλκίδα, κι εκεί φοίνικες έχει, χίψτερς δεν έχει πολλούς. Αν θέλετε χίψτερς πάτε Λάρισα, αυτή η πόλη γεννάει πλατείες, μπουζουκτζίδικα και χίψτερς. Μην αγχώνεσαι για τη δουλειά σου που θα χάσεις, η επαρχία απορροφά ακόμα εμπόρους ναρκωτικών. Αν κάνετε παιδί, να το πείτε Έλβις - όχι όμως Ελβίρα γιατί θα καλέσει μόνο του την πρόνοια. Καλά στέφανα!
Και στα δικά μας,
G.
*Για τις ημέρες της #blogovision, θα απαντάμε σε ερωτήσεις/ απορίες/ προβλήματα, υποθετικά-ταιριαστά με τα άλμπουμ, αλλά ακόμα καλύτερα, δικά σας. Στείλτε ό,τι θέλετε, το πρόβλημα θα αποκτήσει απάντηση και μουσική επένδυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου