Είναι τόσο περίεργο να πηγαίνεις σε συναυλίες μόνος σου. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα, αλλά σου λέει ότι ο Hilfiger φέρνει την Uffie και τους Of Montreal με 10 ευρώ εισιτήριο. Γιατί να πάει χαμένη η ευκαιρία? Αφού, λοιπόν, απέτυχα να παραπλανήσω τους μεθυσμένους Άγγλους του Hostel παρουσιάζοντας το event ως ένα "freakin' awesome" party, αποφάσισα να κάνω την υπέρβαση.
Φτάνοντας στο Gretchen, είδα την πρώτη απόδειξη ότι το event το διοργάνωνε η 'Hilfiger Denim': κόκκινο χαλί με εγχώριους σελέμπριτις να κάνουν πασαρέλα. Μάλιστα. Γενικά, απ' ότι έψαξα και μετά, τα 'Hilfiger Denim: Live!' γίνονται σε πολλές πόλεις, με διαφορετικά ονόματα κάθε φορά. Μπαίνοντας στο club, δεύτερη απόδειξη ότι επρόκειτο για fashion party ήταν ο κόσμος. Καλοντυμένοι, υπερστιλιζαρισμένοι και κυριλάτοι οι μισοί, ενώ οι υπόλοιποι να βρωμάνε American Apparel και χιψτερίλα. Πήγα προς το μπαρ να πάρω ένα ποτό, μπας και γνωρίσω λίγο κόσμο. Είχα αρχίσει να απελπίζομαι, μόνος μες στις χιψτέρες του Βερολίνου, και χαιρόμουν που το μπαρ ήταν φίσκα. Ξέρετε, στο φίσκα μπαρ θα έδινα την εντύπωση του τύπου "να μωρέ, έχω παρέα, απλά περιμένω να πάρω ποτό". Οι ελπίδες μου αναπτερώθηκαν όταν μια ξανθιά γερμανίδα fairy godmother μου έπιασε την κουβέντα και μου παρήγγειλε ποτό, η οποία βέβαια μετά με απέφευγε επιδεικτικά γιατί νόμιζε ότι της την έπεφτα. Ηλίθιες γκεσταπίτισσες.
Στο event τώρα, εν αρχή ην το πάρτυ με κάτι Γερμανούς djs οι οποίοι κυριολεκτικά έπαιζαν τα πάντα. Ξεκίνησαν με techno, πέρασαν σε hip hop και κατέληξαν σε Michael Jackson, Backstreet Boys, Rihanna και Eminem (!). Εκεί γνώρισα και τις υπέροχες νέες Καναδέζες φίλες μου, που αποδείχτηκε ότι έκαναν ένα ντοκυμαντέρ για την Uffie και είχαν έρθει για να μαζέψουν υλικό. Κάπου εκεί που κάναμε τις συστάσεις, τα φώτα έσβησαν και στη σκηνή ανέβηκαν οι Of Montreal. Μεγάλο χειροκρότημα πήρε η χαριτωμένη χοντρούλα Dottie Alexander και ξεκίνησαν το set τους με το "She's In Fashion". Εκείνη την ώρα είχαν φύγει οι πολύ μουράτοι και είχαν μαζευτεί οι fan του συγκροτήματος, οι οποίοι έκαναν πανικό. Εμένα, για να πω την αμαρτία μου, όλα τα κομμάτια ίδια μου φαίνονταν. Πέρα από τα 3-4 που ήξερα, τα υπόλοιπα ήταν σαν ένα μεγάλο κομμάτι με απλές εναλλαγές στο ρυθμό. Highlight το "The Past Is A Grotesque Animal" το οποίο μεταμόρφωσαν σε garage παροξυσμό με ουρλιαχτά και δυνατές κιθάρες. Όση ώρα έπαιζαν οι Of Montreal, οι Καναδέζες φιλενάδες μου ανακοίνωσαν ότι είναι στη guest list και άρχισαν να μου δίνουν μάρκες για free drinks. Κάπου εκεί απέκτησε περισσότερο ενδιαφέρον η βραδιά.
Η Uffie βγήκε στη σκηνή κατά τις 2.30. Με ένα δικτυωτό καλσόν και κάτι σαν φόρεμα από πάνω, ξεκίνησε το set της με το "Art Of Uff" και ένα ποτήρι σαμπάνια. Αν ο κόσμος τρελάθηκε στους Of Montreal, στην Uffie διονυσιάστηκε. Αλήθεια λέω, η Uffie είναι ατάλαντη. Δεν μπορεί να τραγουδήσει, ούτε να κάνει την MC, ούτε τίποτα. Το μόνο που έκανε είναι να νιαουρίζει, να καπνίζει και να χαιρετάει τον κόσμο. Παρ' όλα αυτά, είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Κάτι είχε η άτιμη που σε μαγνήτιζε, ίσως φταίει που ακόμα και όταν έξυνε τη μύτη της, σε κοίταζε σαν να λέει 'θέλω να πιάσω και κάτι άλλο εκτός από μικρόφωνο'. Σε έναν ιδανικό κόσμο, αντί για την Ke$ha και την Jessie J, η Uffie θα μεσουρανούσε στα charts. Ένα ατάλαντο μικρό πορνίδιο που κάνει τον κόσμο να παραληρεί και εμένα να βρίζω τον γαμωσεκιουριτά που δεν με άφησε να ανέβω στη σκηνή για το 'Pop the Glock'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου