Confessions of an MTV drama queen

Για μένα, αυτές οι μέρες είναι all about pop. Φταίει λίγο η ζέστη, η χαλαρότητα του καλοκαιριού, τώρα που βγαίνει η κούραση από όλη τη χρονιά, το τελευταίο που θέλω είναι να ακούω τις πειραματικές δημιουργίες του Panda Bear ή του Thurston Moore. Αντίθετα, το τελευταίο single της Shakira είναι ό,τι πρέπει: ανάλαφρο, χορευτικό, αγγλοϊσπανικό και πιασάρικο (damn, αυτή η λέξη είναι ΤΟΣΟ '90s). Έτσι και αλλιώς, μεγαλωμένος με MTV και VH1, έμαθα να αγαπώ την pop. Για ώρες χάζευα videoclips και όταν έβλεπα κάτι που μου άρεσε, έτρεχα στο Kazaa και στo Limewire. Τα compilation CD μου ήταν έργα τέχνης, από Limp Bizkit μέχρι Destiny's Child, συνδύαζαν ό,τι έπαιζε το MTV τότε.

Δεν ξέρω αν το αισθάνεστε και εσείς, αλλά, πλέον, νιώθω πολύ 'μεγάλος' όταν ακούω ραδιόφωνο ή βλέπω MTV. Βασικά, θυμάστε ποτέ τον πατέρα σας να λέει 'Τι είναι αυτά που ακούς ρε αγόρι/ κορίτσι μου? Πάει, έχει χαλάσει η μουσική πια΄? Κάτι τέτοιο. Αυτό το κακό που ξεκίνησε το 2009 με τα Ρουμάνικα, σε φάση Inna και Edward Maya έχει καταντήσει μάστιγα, οι παλιές αξίες Black Eyed Peas έχουν καταντήσει να κατακρεουργούν το 'Time Of My Life' και τα μουγκανητά του Pitbull μου χτυπάνε τις μήνιγγες. Το κακό με την pop, και ειδικά με την pop που παίζεται στην Ελλάδα, είναι ότι στερείται καινοτομιών. Τα κακόγουστα κοστούμια της Lady Gaga δεν σώζουν την κατάσταση, oύτε οι άρρυθμες μελό μπαλάντες της Beyonce (δηλαδή έβγαλε κάτι με στίχο '1+1 equals 2', what the fuck?).
Άσε που οι Έλληνες στην καινοτομία είμαστε στον πάτο. Μια Adele και μια Amy Winehouse ξέραμε, με αυτές θα μείνουμε. Τις προάλλες διάβαζα ένα άρθρο που έλεγε ότι το κοινό παγκοσμίως "τρόμαξε από το kitchαριό της Lady Gaga και βρήκε καταφύγιο στη ζεστή φωνή της Adele". Μάλλον η Adele είναι κάτι σαν τη Ζουγανέλη ή την Μποφίλιου. Μια ταλαντούχα νέα φωνή (φωνάρα έστω) με πιασιματάκια, που ξέφυγε από την αντίστοιχη κατηγορία του εντέχνου και έγινε το next big thing. Ξαφνικά όλοι την αγαπήσαμε γιατί μιλάει για χωρισμούς και αγάπες, χωρίς το νάζι της Katy Perry ή το βλαχοglitter της Ke$ha. Και πάλι όμως, τα τραγούδια της δεν ξεχωρίζουν ούτε μουσικά, ούτε στιχουργικά. Αντιθέτως, αλλάζει το περιτύλιγμα. Σίγουρα στην pop μετράει πολύ αυτό το περιτύλιγμα, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συνδυαστεί και με το αντίστοιχο περιεχόμενο.

Την ίδια ώρα που η Ke$ha σαρώνει, η γαλλιδούλα Uffie διασκευάζει το 'Wordy Rappinghood' και το δανείζει στην καμπάνια του Evian.


 



Από την άλλη, η Florrie κυκλοφορεί το νέο της ΕΡ και την ίδια ώρα γράφει στο site της για το πόσο δύσκολο είναι να μην έχει δισκογραφική από πίσω της και να πρέπει να τα κάνει (και να τα πληρώνει) όλα μόνη της. Πολύ Νίκος Ξανθόπουλος, sad but true. To 'Experimenting With Rugs' είναι απλά A-M-A-Z-I-N-G.







Σε ένα παλιό μπαρμπεράδικο του Λονδίνου η Eliza Doolittle και η Cocknbullkid συναντήθηκαν και διασκεύασαν το 'Bills Bills Bills' των Destiny's Child. Η Cocknbullkid είναι μια μαύρη έκδοση της Adele και κυκλοφορεί φέτος το ντεμπούτο της με τίτλο 'Adulthood', για το οποίο ακούγονται τα καλύτερα (στα χέρια μου δεν έχει πέσει ακόμα, όταν πέσει θα σας ενημερώσω).







Νέο κομμάτι έχουμε από τους Best Coast. Είναι που έρχεται το καλοκαίρι και αυτή η επιστροφή στα '60s είναι τόσο ταιριαστή.

Στα βήματα της Dolly Parton πατάει η Marissa Nadler, με τις retro bluesy μπαλάντες. 14 Ιουνίου κυκλοφορεί (με δικά της έξοδα και αυτή) το album της, 'Kickstarter'. Μετά το υπέροχο 'Baby I Will Leave You In The Morning', δεύτερο δείγμα είναι το 'The Sun Always Reminds Me Of You'. Υπομονή μέχρι αύριο.


 

Να βάλουμε και λίγο superstar status στο post, διότι 28 Ιουνίου κυκλοφορεί το '4' της Beyonce. Μέσα στο album υπάρχει και το must-be single, 'Party' με τη συμμετοχή του Andre 3000 και του Κanye West. This is how pop should be!