And the Oscar goes tzzzzzz...

Αφού επιβιώσαμε από το χθεσινό, εξάωρο οσκαρικό μαραθώνιο μπορούμε να επιβιώσουμε από τα πάντα. Κατάμεστο το Ολύμπιον, πολύ υπομονετικό το κοινό φέτος, κάτσανε μέχρι τελευταία στιγμή, ελάχιστες οι αποχωρίσεις. Και δει φέτος που μιλάμε για μια από τις πιο βαρετές τελετές απονομής Όσκαρ της τελευταίας 15ετίας. Πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια σε κάθε έναν προσωπικά. Αλήθεια πάντως, από το 2002 και έπειτα παρακολουθώ κάθε χρόνο στενά τα Όσκαρ (σχεδόν αυτοκόλλητα), τόσο κακή τελετή δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί. ΟΛΑ ήταν λάθος. Από τα μοντάζ-ξεπέτες, τα ατελείωτα και άνευρα μουσικά νούμερα μέχρι τον MacFarlane, τους λοιπούς παρουσιαστές και τους ευχαριστήριους λόγους. ΟΛΑ.

Βέβαια, για να μην είμαι απόλυτα άδικος με τον Seth MacFarlane, η έναρξη του οσκαρικού σόου ήταν ένα από τα ελάχιστα κομμάτια του που θέλουμε να θυμόμαστε. Σαρκαστικός αν και σε φάσεις λίγο παραπάνω προσβλητικός απ' ότι θα έπρεπε (δεν με χάλασε καθόλου προσωπικά) έφερε τον Captain Kirk από το μέλλον, έριξε και κανα δυο χορευτικά, έκανε μια γαμάτη παρωδία του Flight, γύρισε ένα τέλειο βίντεο με τη Sally Field και το αποθεωτικό "We Saw Your Boobs" (δες πάνω). Και κάπου εκεί σα να στέρεψε από ιδέες. Θα μου πεις, πέρυσι o Crystal ήταν καλύτερος; Όχι, αλλά πέρυσι είχαμε τουλάχιστον ένα drinking game και ένα πόδι για να ασχολούμαστε.

Φέτος πάλι, τα Όσκαρ μας έκαναν να αναπολούμε τις Χρυσές Σφαίρες που δεν έχουν ποτέ ούτε ένα μουσικό νούμερο. Και ναι κυρίες και κύριοι, ο μεγάλος νικητής της βραδιάς ήταν το... CHICAGO!! Οι παραγωγοί της τελετής (που όλος παραδόξως ήταν και παραγωγοί του προαναφερθέντος μιούζικαλ) ανέβασαν την Cathrine Zeta Jones στη σκηνή για να χορέψει το All That Jazz (αν και μάλλον η ίδια δεν φαινόταν να το απολαμβάνει ιδιαίτερα γιατί πλησιάζει στην ηλικία που θα πάει είτε από χέσιμο είτε από πέσιμο και στο δεύτερο έφτασε ιδιαίτερα κοντά χθες το βράδυ), φέραν και όλο το υπόλοιπο καστ για να παρουσιάσει βραβείο και σα να μην έφτανε αυτό, παρουσίασαν άλλα 234097809274 μουσικά νούμερα, το ένα πιο ανιαρό, ανέμπνευστο, κακοσκηνοθετημένο και άνευρο από το άλλο. Σε μια τελετή όπου εδώ και χρόνια προσπαθεί να μειώσει τη διάρκεια της μοιάζει τουλάχιστον παράλογο που οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης αποφάσισαν να κάνουν ένα άνευ λόγου και ουσίας αφιέρωμα στο μιούζικαλ, το οποίο μάλιστα δεν κάνανε και σωστά. Γιατί στην τελική, τι σόι αφιέρωμα είναι αυτό όταν τα μόνα τραγούδια που παρουσίασαν ήταν από την τελευταία δεκαετία, που μάλιστα ήταν και η πιο φτωχή σε μιούζικαλ;

Και μιας και πιάσαμε τα αφιερώματα, πόσο τραγικό και φτηνό το αφιέρωμα στα 50 χρόνια James Bond. Όσο επιβλητική και αν είναι η παρουσία της αέναης ντίβας Shirley Bassey δεν είναι αρκετή για να υποστηρίξει ένα τόσο ευτελές μοντάζ (μπροστά του, το δικό μας για τα φετινά blogoscars μοιάζει με αριστούργημα) και όπως και να το κάνουμε, ένα τραγούδι και ένα βίντεο είναι ξεπέτα, όχι φόρος τιμής.

Παρ' όλα αυτά, και ενώ έχουν φορτώσει την τελετή με ένα κάρο αδιάφορα εκτελεσμένα αφιερώματα, οι παραγωγοί αποφάσισαν ότι όσοι δεν είναι σκηνοθέτες ή ηθοποιοί, δεν έχουν δικαίωμα να απολαύσουν την νίκη τους για πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. To λιγότερο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ ο τρόπος με τον οποίο έκλεισαν το μικρόφωνο στην ομάδα των οπτικών εφέ του Life of Pi και τουλάχιστον κακόγουστη η επιλογή του theme από το Jaws ως μουσικό χαλί κάθε φορά που κάποιος ξεπερνούσε το επιτρεπτό όριο ομιλίας. Αγενείς και αναξιοπρεπείς όσο δεν πάει. Μέχρι και η Nicole Kidman αγανάκτησε, που (άσχετο) όπως πολύ σωστά παρατήρησε και ο Moby Octopad στο twitter

Όσο ξενέρωτη ήταν η Kidman στα νιάτα της τόσο σε κάνει να ανεβάζεις πυρετό τώρα #the_milfs

— John M. (@Moby_Octopad) February 25, 2013

Στα βραβεία τώρα, κρατάμε μονάχα την δεύτερη νίκη του Christoph Waltz για ταινία του Tarantino (fuck yeah!) και την... διπλή νίκη στην κατηγορία του Καλύτερου Μοντάζ. Ποιος το περίμενε αλήθεια πως η πιο ανατρεπτική και ενδιαφέρουσα βράβευση της βραδιάς θα ήταν στο Μοντάζ Ήχου. Όχι μόνο επειδή πρέπει να είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που υπάρχει ισοψηφία στα Όσκαρ αλλά και επειδή το βραβείο πήγε εκεί πραγματικά που έπρεπε: στο Zero Dark Thirty και το Skyfall, δύο από τις καλύτερες και πιο αδικημένες ταινίες της χρονιάς. Και εκεί που αρχίζεις να πιστεύεις ότι η Ακαδημία τελικά δεν ψηφίζει στην τύχη στις τεχνικές κατηγορίες και ότι ξέρει όντως τι της γίνεται, πάνε και δίνουν βραβείο Σκηνικών στο Lincoln και σου καταρρίπτουν τα πάντα. ΓΕΛΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΡΕ.

Σε άλλα νέα, δύο πράγματα περιμέναμε αγωνιωδώς να δούμε από την Anne Hathaway χθες βράδυ: ένα συγκλονιστικό φόρεμα και έναν αξιοπρεπή ευχαριστήριο λόγο. Και τα έκανε μαντάρα και στα δύο. Ρόγες, ρόγες, ρόγες παντού. Εναλλακτικά, αυτή θα μπορούσε να είναι η στολή της Catwoman αν την σκηνοθετούσε ο Schumacher, ξέρω γω. Και ο λόγος ένα ατελείωτο χασμουρητό. Φυσικά όμως το theme του Jaws δεν ακούστηκε καθότι η Hathaway έχει ένα χ όνομα, οι εφετζίδες του Life of Pi κανένα.

Ας πούμε και κάτι θετικό όμως.. Ειδικό mention και special oscar αξίζει η Kristin Chenoweth που ήταν η ΘΕΑ του κόκκινου χαλιού. Σπιρτόζα και αξιολάτρευτη όπως πάντα, έδωσε νόημα σε ένα κατά τα άλλα φλατ χαλί. Την αγάπη μου και στην δικιά μας Πόλυ Λυκούργου με τους καυστικούς αλλά πάντα εύστοχους σχολιασμούς της στη NOVA, που σε γενικές γραμμές με έκανε να γελάσω περισσότερο από τον MacFarlane. Thumbs up και στον ευχαριστήριο λόγο του Daniel Day Lewis, ο οποίος γενικά μου βγάζει μια αντιπάθεια για κάποιον λόγο, δεν ήθελα να το πάρει το τιμημένο, αλλά η αλήθεια να λέγεται, όταν παρέλαβε το βραβείο του ήταν από τις ελάχιστες στιγμές της βραδιάς που δεν ήθελα να αυτοκτονήσω. Βοήθησε σε αυτό και ο κλασσάτος τρόπος με τον οποίο η Meryl Streep έβαλε στη θέση το βρακί της που τόσο πολύ την έκοβε. Όπως πολύ σωστά προσθέτει και ο tzzaf:

Για εμένα η καλύτερη σκηνή ήταν όταν η Meryl έβγαζε με απίστευτο τρόπο το βρακι από το κωλι της.

— tzzaf (@tzzaf) February 25, 2013

Καμιά φορά είναι απίστευτα ενοχλητικό.

— tzzaf (@tzzaf) February 25, 2013

Highlight ήταν φυσικά και η τούμπα που έφαγε η Jennifer Lawrence όταν σηκώθηκε για να παραλάβει το βραβείο της. Ίσως φταίει που την είχαμε γλωσσοφάει στο Ολύμπιον (όχι άδικα - την συμπαθώ αλλά φέτος δεν το άξιζε). Btw πόσο αξιολάτρευτη η Wallis; Και πόσο κούκλα η Jessica Chastain! O συνδυασμός και τον δύο γεμίζει με καρδούλες την οθόνη.

Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα βραβεία ήταν μακράν τα πιο βαρετά. Ζητωκραύγασα βέβαια όταν έχασε το Όσκαρ ο Spielberg, γλύκας ο Ang Lee αλλά αλήθεια:

Και τις ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ το χανει απο ταινια που θα εχει παρει μονο Ταινια-Σεναριο-Μονταζ, WHAT SORT OF SORCERY IS THIS, ANG LEE;

— dark_tyler (@dark_tyler) February 25, 2013

Άλλο ένα Οσκαράκι για τον Ταραντίνο, ο οποίος βρίσκεται επίσης στην κατηγορία "σε συμπαθώ αλλά δεν το άξιζες". Highlight η ατάκα "φέτος είναι η χρονιά των σεναρίων" και ο γενικότερος σχολιασμός για το πόσο καλά σενάρια είχαμε το 2012, ακριβώς μετά το απαράδεκτη βράβευση του Chris Terrio που έκλεψε απροκάλυπτα το Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου από το Beasts of the Southern Wild. Όσον αφορά τη νίκη του Argo στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας τα λέει όλα αυτό το tweet:

ARGO wins best picture. Where is Jean-Louis Trintignant with a pillow when you need him? #Oscars

— film.com (@filmdotcom) February 25, 2013

Επίσης, πόσο τραγελαφικό το σκηνικό όπου η Michelle Obama απένειμε Όσκαρ από το σπίτι της. Γιατί μωρή, σας κόψανε τα ιδιωτικά αεροπλάνα λόγο κρίσης;

Αυτά από εμένα και peace out.

ps1: Ευχαριστούμε τη NOVA και τα blogoscars για τις προσκλήσεις.

ps2:

όταν άρχισε η απονομή των όσκαρ ο μπεν αφλεκ είχε πάει ξυρισμένος
— μικαέλα με το κάππα (@queenmikaela_) February 25, 2013